Dynamiczny

Ewangelie dla badaczy*

Ewangelia Łukasza

Autor:
Łukasz (ewangelista i autor Dziejów Apostolskich).
Czas:
Ok. 60 r. po Chr.
Miejsce:
Cezarea.
Cel:
Dostarczenie wierzącej osobie historycznych podstaw wiary w Jezusa Chrystusa.
Temat:
Jezus Chrystus, Jego dzieło i poselstwo zdarzeniem historii.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Skoro nawet wieloliczni nałożywszy rękę napadli dialektycznym wnioskowaniem aby na nowo wstecz - w górze umieścić w określonym porządku przeprowadzenie w opowiadaniu przez wszystkie zdarzenia około tych przyniesionych dla dopełnienia w nas zasad pragmatyki,    z góry tak jak przekazali nam ci od prapoczątku przez siebie samych widzący i podwładni stawszy się tego odwzorowanego wniosku,    wyobraziło się i mnie towarzyszącemu obok-przeciw w podążaniu wspólną drogą pozostając w łączności z góry wszystkim sprawom, dokładnie z góry z konsekwencji następnie tobie pismem odwzorować, najwładniejszy Bogo-lubie,    aby poznałbyś około których zostałeś z góry odźwięczony odwzorowanych wniosków, to zabezpieczenie przed obaleniem.    Stało się w dniach Herodesa króla Iudai, kapłan jakiś imieniem Zacharias z jednodniowej zmiany Abiaha, i żona jemu z córek Aarona, i imię jej Elisabet.    Byli zaś przestrzegający reguł cywilizacji obydwoje w tym co naprzeciwko wiadomego boga, wyprawiający się we wszystkich wiadomych wkazówkach i regułach cywilizacji wiadomego utwierdzającego pana nienaganni.    I nie był im potomek, że z góry była Elisabet niepłodna i obydwoje postąpiwsi naprzód w dniach swoich byli.    Stało się zaś w tym które skłonnym sprawować urząd kapłański czyniło go w porządku jednodniowej zmiany jego wprzeciw tego boga,    w dół w zwyczaj urzędu kapłańskiego pociągnął los od tego które skłania złożyć ofiarę kadzidlaną wszedłszy do miejsca osiedlenia bóstwa wiadomego utwierdzającego pana    i wszystko mnóstwo było ludu modlące się na zewnątrz tą godziną tej ofiary kadzidlanej,    został ukazany zaś jemu niewiadomy anioł niewiadomego utwierdzającego pana stojący z prawych stron ołtarza ofiarniczego ofiary kadzidlanej.    I został zamącony Zacharias ujrzawszy, i strach napadł aktywnie wrogo na niego.    Rzekł zaś istotnie do niego ten anioł: Nie strachaj się Zachariasie, przez to że zostało wsłuchane błaganie twoje, i żona twoja Elisabet zrodzi syna tobie, i nazwiesz imię jego jako Ioannesa.    I będzie rozkosz tobie i wesołe uniesienie, i wieloliczni zgodnie zależnie na tym zarodzie jego będą wychodzili rozkosznie z środka.    Będzie jakościowo bowiem wielki w wejrzeniu wiadomego utwierdzającego pana, i wino i napój wyskokowy w żadnej mierze żeby nie napiłby się, i od ducha świętego będzie przepełniony jeszcze z brzusznego zagłębienia matki swojej,    i wielu z synów Israela obróci na powrót aktywnie na niewiadomego utwierdzającego pana, tego wiadomgo boga ich.    I on przyjdzie przed w wejrzeniu jego w duchu i mocy Eliasa, aby obrócić na powrót serca ojców aktywnie na wydanych na świat potomków i na nieprzekonanych w myśleniu z umiarkowania pochodzącym od przestrzegających reguł cywilizacji, aby przygotować niewiadomemu utwierdzającemu panu lud walczący z góry sztucznie urządzony.    I rzekł Zacharias istotnie do anioła: W dół w co rozeznam to właśnie? Ja bowiem jestem starzec i żona moja postąpiwszy naprzód w dniach swoich.    I odróżniwszy się dla odpowiedzi anioł rzekł mu: Ja jestem Gabriel ten stojący obok-przeciw w wejrzeniu tego boga, i zostałem odprawiony aby zagadać istotnie do ciebie i oznajmić się jako łatwą nowinę tobie w te właśnie sprawy.    I zobacz-oto będziesz przemilczający i nie mogący zagadać aż do szczytu czasu którego dnia jako jedność stałoby się te właśnie, w zamian których nie wtwierdziłeś do rzeczywistości tym odwzorowanym wnioskom moim, takim które będą uczynione pełne do sfery tego stosownego momentu ich.    I był ten lud oczekujący doistotnie Zachariasa, i dziwili się w tym które skłonnym zwlekać czas w miejscu osiedlenia bóstwa czyniło jego.    Wyszedłszy zaś nie mógł zagadać im, i poznali że wizję widział w miejscu osiedlenia bóstwa. I on był przez cały czas dający znaki skinieniami głowy im, i przez cały czas pozostawał mający przytępione funkcje zmysłowego kontaktu.    I stało się tak jak zostały przepełnione dni tej publicznej służby władzy jego, odszedł do domu swego.    Potem-za zaś te właśnie dni, wzięła do bycia razem Elisabet żona jego i ze wszystkich stron zakrywała siebie samą miesiące pięć, powiadając    że: W ten właśnie sposób mi uczynił niewiadomy utwierdzający pan w dniach w których pojrzał aby odebrać obelgę należącą do mnie w człowiekach.    W zaś tym wiadomym miesiącu, tym szóstym, został odprawiony anioł Gabriel od tego boga do miasta Galilai któremu imię Nazareth    intymnie istotnie do panny formalnie dla pamięci zaślubionej mężowi, któremu imię Iosef z rodowego domu Dauida, i imię tej panny Mariam.    I wszedłszy intymnie istotnie do niej rzekł: Wychodź rozkosznie z środka łaską napełniona, ten wiadomy utwierdzający pan wspólnie z tobą.    Ta zaś zależnie na tym odwzorowanym wniosku została na wskroś zamącona i na wskroś wnioskowała skąd pochodzące oby jest uprzejme przyjęcie to właśnie.    I rzekł ten anioł jej: Nie strachaj się Mariam, znalazłaś bowiem łaskę u-przy wiadomym bogu.    I zobacz-oto weźmiesz do bycia razem w brzuchu i wydasz na świat syna i nazwiesz imię jego jako Iesusa.    Ten właśnie będzie wielki i niewiadomy syn niewiadomego najwyższego będzie nazwany i da mu niewiadomy utwierdzający pan, ten wiadomy bóg, tron Dauida, tego ojca jego.    I będzie królem aktywnie na ten rodowy dom Iakoba do funkcji wiadomych eonów, i tej królewskiej władzy jego nie będzie pełne urzeczywistnienie.    Rzekła zaś Mariam istotnie do tego anioła: Jakże będzie to właśnie, gdyż żadnego męża nie rozeznaję teraz?    I odróżniwszy się dla odpowiedzi anioł rzekł jej: Niewiadomy duch święty najdzie aktywnie na ciebie i niewiadoma moc niewiadomego najwyższego nałoży osłonę tobie; przez które i to co jest płodzone święte będzie nazwane, niewiadomy syn niewiadomego boga.    I zobacz-oto Elisabet, ta razem urodzona członkini rodziny twoja, i ona wzięła do bycia razem syna w starodawności swojej, i ten właśnie miesiąc szósty jest jej, tej zwanej niepłodnej;    że nie będzie niemożne od strony tego boga wszystko spływające wysłowienie czynu.    Rzekła zaś Mariam: Oto ta niewolnica niewiadomego utwierdzającego pana; oby stało się mi w dół w to spływające wysłowienie czynu twoje. I odszedł od niej ten anioł.    Stawiwszy się w górę zaś Mariam w dniach tych właśnie wyprawiła się do górskiej krainy wspólnie ze staranną gorliwością do miasta Iudasa,    i weszła do domu Zachariasa i uprzejmie przyjęła Elisabetę.    I stało się jak usłyszała to uprzejme przyjęcie Marii Elisabet, dziko swawolnie podskoczyło to niemowlątko w brzusznym zagłębieniu jej, i została przepełniona od ducha świętego Elisabet.    I owacyjnie wzniosła w górę głos dzikim zwierzęcym wrzaskiem wielkim i rzekła: Dla łatwo odwzorowana we wniosku ty w kobietach, i dla łatwo odwzorowany we wniosku ten owoc brzusznego zagłębienia twojego.    I skąd mi to właśnie aby przyszłaby matka wiadomego utwierdzającego pana mojego istotnie do mnie?    Oto bowiem jak stał się głos tego uprzejmego przyjęcia twojego do uszu moich, dziko swawolnie podskoczyło w wesołym uniesieniu niemowlątko w brzusznym zagłębieniu moim.    I szczęśliwa która wtwierdziła do rzeczywistości że będzie w pełni dokonanie tym słowom zagadanym jej od strony niewiadomego utwierdzającego pana.    I rzekła Mariam: Powiększa dusza moja tego utwierdzającego pana,    i uniósł się wesołością duch mój zależnie na tym bogu, tym ocalicielu moim,    że nałożył spojrzenie aktywnie na poniżenie niewolnicy swojej. Oto bowiem od tego co teraz będą uznawały za szczęśliwą mnie wszystkie wiadome genetyczne rodzaje,    że uczynił mi wielkie rzeczy ten wiadomy mocny, i święte to wiadome imię jego,    i litość jego do sfery rodzajów i rodzajów tym strachającym się w niego.    Uczynił władzę trzymania w ramieniu swoim, na wskroś rozproszył wynoszących się ponad na wskroś rozumowaniem serca ich.    Odgórnie zdjął możnowładców od tronów i wywyższył poniżonych.    Łaknących od wewnątrz przepełnił z dobrych rzeczy i stających się majętnymi wyprawił próżnych.    Wziął z przeciwnego kierunku od Israela posługującego chłopaka swego, aby wspomnieć litości,    z góry tak jak zagadał istotnie do ojców naszych, Abraamowi i nasieniu jego do sfery funkcji tego eonu.    Pozostała zaś Mariam razem z nią tak jak miesiące trzy, i zawróciła pod do domu swego.    Zaś Elisabecie został przepełniony wiadomy naturalny okres czasu od tego które mogącą wydać na świat uczyniło ją, i zrodziła syna.    I usłyszeli ci wokół zadomowieni i ci razem urodzeni członkowie rodziny jej że powiększył niewiadomy utwierdzający pan litość swoją wspólnie z nią, i wychodzili radośnie z środka razem z nią.    I stało się w tym wiadomym dniu, tym ósmym, przyszli obrzezać dziecko i zwali je zależnie na imieniu wiadomego ojca jego jako Zachariasa.    I odróżniwszy się matka jego rzekła: Zdecydowanie nie, ale będzie zwane Ioannes.    I rzekli istotnie do niej że: Żaden nie jest z wiadomej razem urodzonej rodziny twojej który jest zwany imieniem tym właśnie.    Dawali znaki skinieniami głów we wnętrze zaś wiadomemu ojcu jego w to co ewentualnie życzeniowo chce możliwym być zwanym uczynić je.    I poprosiwszy drewnianą tabliczkę pismem odwzorował powiadając: Ioannes jest imię jego. I zdziwili się wszyscy.    Zostały otworzone wstecz-w górę zaś usta jego z pominięciem zwykle potrzebnych rzeczy, i język jego, i gadał dla łatwo odwzorowując we wniosku wiadomego boga.    I stał się aktywnie wrogo na wszystkich strach, tych zadomowionych wokół w nich, i w całej tej górskiej krainie Iudai jako jedno było rozgadywane wszystkie spływające wysłowienia czynu te właśnie.    I położyli sobie wszyscy ci którzy usłyszeli w sercu swoim powiadając: Co zatem dziecko to właśnie będzie? I bowiem niewiadoma ręka niewiadomego utwierdzającego pana była wspólnie z nim.    I Zacharias ojciec jego został przepełniony od ducha świętego, i złożył proroctwo powiadając:    Dla łatwo odwzorowany we wniosku niewiadomy utwierdzający pan, ten wiadomy bóg Israela, że nałożył baczenie i uczynił uwolnienie za okupem ludowi swemu,    i wzbudził w górę róg środka ocalenia nam w rodowym domu Dauida, posługującego chłopaka swego,    z góry tak jak zagadał przez-z ust wiadomych świętych pochodzących od niewiadomego eonu proroków swoich,    środek ocalenia z nieprzyjaciół naszych i z ręki wszystkich wiadomych nienawidzących nas,    aby uczynić litość wspólnie z ojcami naszymi i wspomnieć rozporządzenia na wskroś mieniem świętego swojego,    przysięgę którą ugruntował istotnie do Abraama wiadomego ojca naszego, od tego które umożliwia dać nam    niestrachliwie z ręki nieprzyjaciół wyciągniętych możność służyć za zapłatę jemu    w pobożności i zebranej reguł cywilizacji w wejrzeniu jego wszystkimi dniami naszymi.    I ty zaś dziecko prorok niewiadomego najwyższego będziesz nazwane, wyprawisz się na przód bowiem w wejrzeniu niewiadomego utwierdzającego pana przygotować drogi jego,    od tego które umożliwia dać poznanie środka ocalenia wiadomemu ludowi jego w puszczeniu od siebie uchybień ich,    przez wewnętrzne narządy litości niewiadomego boga naszego, w których nałoży baczenie na nas niewiadomy wschód urzeczywistniający przez powrót do źródła z wysokości,    aby pojawić się jako światło tym w ciemności i osłonie śmierci odgórnie siedzącym jako na swoim, od tego które umożliwia odgórnie prosto skierować nogi nasze do drogi pokoju.    Zaś dziecko pomnażało wzrost i było umacniane we władzy niewiadomym duchem, i było w spustoszonych i opuszczonych okolicach aż do dnia na powrót w górę okazania jego istotnie do Israela. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Ewangelie dla badaczy : przekład filologiczny z języka greckiego według XXVII edycji Nestle-Aland Novum Testamentum Graece : opracowanie świeckie / wstęp, przekł., przypisy Sławomir Łuczkiewicz. Lublin : [s.n.], 2010. [wersja 3]

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible