Nowa Biblia Gdańska*

Księga Wyjścia

Autor:
Mojżesz, Jozue i inni autorzy lub redaktorzy mniejszych jednostek literackich na przestrzeni wieków.
Czas:
(1) Opisywanych wydarzeń: 1876-1444 r. p. Chr., tj. od śmierci Józefa w Egipcie do wzniesienia przybytku (Wj 40:17; 1Krl 6:1); (2) redakcji Księgi: mniejsze jednostki literackie mogły powstać w czasach Mojżesza, tj. 2. poł. XV w. p. Chr. (Lb 33:2; Pwt 31:24).
Miejsce:
Obszary wędrówek i pobytu bohaterów ksiąg.
Cel:
Ukazanie tworzenia się narodu izraelskiego.
Temat:
Bóg Dawcą przymierza i prawa.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Oto imiona synów Israela przybyłych do Micraim. Z Jakóbem weszli, każdy ze swoim domem:    Reuben, Szymeon, Lewi i Jehuda;    Issachar, Zebulun i Binjamin;    Dan, Naftali, Gad i Aszer.    Zaś wszystkich dusz, które wyszły z biodra Jakóba, było siedemdziesiąt dusz; a Josef był już w Micraim.    I Josef umarł, a także wszyscy jego bracia oraz całe to pokolenie.    A synowie Israela rozplenili się, rozrodzili, rozmnożyli, wielce się wzmocnili oraz napełniła się nimi ziemia Goszen.    Powstał też nad Micraim nowy król, który nie znał Josefa.    I powiedział do swojego ludu: Oto lud synów Israela stał się dla nas zbyt liczny i silny.    Mądrze z nim postąpmy, aby się nie rozmnożył; bo gdyby przyszła wojna i on przyłączy się do naszych nieprzyjaciół, będzie walczył przeciwko nam oraz ujdzie z tej ziemi.    Zatem ustanowił nad nim nadzorców robocizny, aby go dręczyli ciężkimi robotami. To on zbudował miasta na zapasy dla faraona Pithom i Raamses.    Ale im bardziej go udręczali, tym bardziej się rozmnażał i tym bardziej rozrastał; zatem się zatrwożyli z uwagi na synów Israela.    I Micrejczycy srogo ujarzmili synów Israela.    Zaś ich życie czynili gorzkim, ciężką robotą przy glinie, cegłach i wszelkiej pracy na polu, przy której bez litości ich ujarzmiali.    Król Micraim powiedział też do ebrejskich położnych, z których imię jednej to Szyfra, a imię drugiej Pua,    mówiąc: Gdy będziecie przy porodach Ebrejek, uważajcie na krzesło porodowe; jeśli to syn zabijcie go, a jeżeli córka niechaj zostanie żywa.    Ale położne obawiały się Boga i nie czyniły tak, jak im powiedział król Micraim, lecz zostawiały dzieci przy życiu.    Więc król Micraim wezwał położne oraz do nich powiedział: Czemu to uczyniłyście i zostawiacie dzieci przy życiu?    Zaś położne powiedziały do faraona: Dlatego, że Ebrejki nie są takie, jak micrejskie niewiasty; gdyż są zdrowe. Rodzą, zanim przyjdzie do nich położna.    Bóg też dał powodzenie położnym, więc lud się mnożył i wielce wzrastał.    A ponieważ położne obawiały się Boga, pobudował im domy.    Zaś faraon tak rozkazał całemu swojemu ludowi: Każdego nowonarodzonego syna wrzućcie do rzeki, a każdą córkę zostawcie przy życiu. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible