Dynamiczny
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Nowa Biblia Gdańska*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 29

  I Ijob dalej prowadził swoją pouczającą przypowieść, mówiąc:    Kto mi to da, abym był jak za dawnych miesięcy, za owych dni, kiedy Bóg się mną opiekował?    Kiedy Jego pochodnia jeszcze świeciła nad mą głową; gdym jeszcze w Jego świetle szedł przez ciemność.    Taki, jak za dni mej młodości, gdy zgromadzenie Boga było na terenie mego namiotu.    Kiedy Wszechmocny był jeszcze ze mną, a wokół mnie moje dzieci.    Gdy moje stopy kąpały się w śmietance, a skała przy mnie wylewała potoki oliwy.    Kiedy z bramy wychodziłem na miasto, a na rynku stawiano moje krzesło.    Widząc mnie, młodzi się ukrywali, a sędziwi podnieśli się i stali.    Przywódcy powstrzymywali swe mowy, przykładając rękę do swoich ust.    Milkły głosy władców, a ich język przylegał im do podniebienia.    Tak, ucho co mnie słyszało – było szczęśliwe; a oko, które mnie widziało – dawało mi świadectwo.    Bo wybawiałem strapionego, który wołał i sierotę, za którą nikt się nie ujmował.    Do mnie przychodziło błogosławieństwo dla tego, co się tułał oraz rozweselałem serce wdowy.    Przyodziałem się w sprawiedliwość; zdobiła mnie niby płaszcz, zaś mój wyrok był jak korona.    Byłem okiem dla ślepego i nogą dla chromego.    Byłem ojcem ubogich, a sprawę nieznanego mi – badałem.    Kruszyłem szczęki krzywdziciela i wydzierałem zdobycz z jego zębów.    Wtedy uważałem: Skonam w mym gnieździe, a me dni rozmnożę niczym piasek.    Mój korzeń rozkrzewi się ku wodom, a na moich gałęziach będzie nocować rosa.    Przy mnie odświeży się moja cześć i odnowi się łuk w mojej ręce.    Słuchano mnie, czekano, i milczano wobec mojego zdania.    Po moim słowie nie odezwano się powtórnie, a ma mowa spadała na nich jak krople.    Wypatrywali mnie jak deszczu i otwierali swe usta jakby na późny deszcz.    Uśmiechałem się do nich, kiedy tracili odwagę, bo nie mogli przytłumić jasności mego oblicza.    Gdy przychodziłem do nich, zasiadałem na najprzedniejszym miejscu; przebywałem jak król wśród hufców; jako ten, co raduje smutnych. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible