Dynamiczny
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 10

  Przypowieści Salomona. Mądry syn sprawia ojcu radość; a syn głupi jest zgryzotą matki.    Nie przynoszą pożytku skarby zdobyte niegodziwością; jednak sprawiedliwość wybawia od śmierci.    WIEKUISTY nie pozwala łaknąć duszy sprawiedliwego, lecz odtrąca żądzę niegodziwych.    Opieszała dłoń czyni ubogim, a ręka skrzętnych wzbogaca.    Roztropne dziecię zbiera w lecie, a gnuśne dziecię śpi w czasie żniwa.    Na głowę sprawiedliwego spływają błogosławieństwa, a usta niegodziwych pokrywa krzywda.    Pamięć sprawiedliwego będzie błogosławiona, lecz sława niegodziwych zbutwieje.    Rozumny sercem przyjmuje przykazania; kto jednak jest głupich ust – upada.    Kto chodzi w niewinności – idzie bezpiecznie; kto jednak skrzywia swe drogi – ten będzie skarcony.    Kto znacząco mruga okiem sprawia strapienie, a kto jest głupich ust – upada.    Usta sprawiedliwego są zdrojem życia, a usta niegodziwych pokrywa krzywda.    Nienawiść wznieca swary; a jednak wszystkie przewinienia przesłania miłość.    Na ustach rozsądnego przebywa mądrość; a rózga jest przeznaczona dla bezmyślnego grzbietu.    Mędrcy ukrywają swą mądrość; a usta głupca to bliska ruina.    Mienie możnego jest jego warownym grodem; a postrachem biednych ich ubóstwo.    Dorobek sprawiedliwego idzie na życie; zysk niegodziwego na grzech.    Ścieżką ku życiu zdąża ten, kto przestrzega napomnienia; a kto na przestrogi nie zważa – błądzi.    Kto tai nienawiść ten ma kłamliwe usta, a kto roznosi oszczerstwa jest głupcem.    Przy mnóstwie słów nie uniknie się błędu; a kto swe usta powściąga – jest rozważnym.    Język sprawiedliwych to wyborowe srebro; rozum niegodziwych ma mało wartości.    Wielu żywią usta sprawiedliwych; zaś głupcy giną na skutek swej bezmyślności.    Błogosławieństwo WIEKUISTEGO – ono wzbogaca, a własny trud nie może do tego nic dodać.    Spełnienie sprośności jest dla głupca jakby zabawką; tak jak czynu mądrości dla roztropnego męża.    Czego się obawia niegodziwy – to na niego przypadnie; a czego pragną sprawiedliwi – to im będzie dane.    Jak burza, która przeciąga – tak znika niegodziwy; ale sprawiedliwy stoi na twardym gruncie.    Czym ocet dla zębów, a dym dla oczu – tym leniwy dla tych, którzy go posyłają.    Bojaźń WIEKUISTEGO przymnaża dni, a lata niegodziwych zostają skrócone.    Nadzieja sprawiedliwych uwieńczy się radością, a otucha niegodziwych zaginie.    Twierdzą dla niewinnych jest postanowienie WIEKUISTEGO lecz trwogą dla złoczyńców.    Nie na zawsze zachwieje się sprawiedliwy; lecz niegodziwi nie będą mieszkali na ziemi.    Usta sprawiedliwego krzewią mądrość; a przewrotny język ulegnie zagładzie.    Usta sprawiedliwego umieją się podobać; a w ustach niegodziwych są tylko matactwa. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible