Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 19

  Lepszy biedny, co postępuje w swej prostocie niż taki, co ma przewrotne usta i jest głupcem.    Bezrozumnej duszy jest niedobrze; a kto jest rączych nóg – chybi celu.    Głupota człowieka skrzywia jego drogę, a jego serce narzeka na WIEKUISTEGO.    Bogactwo przysparza coraz więcej przyjaciół; a od ubogiego odłącza się i jego towarzysz.    Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; nie ocali się ten, co wygłasza kłamstwa.    Wielu głaszcze oblicze hojnego i każdy jest przyjacielem szczodrobliwego męża.    Wszyscy, nawet bracia ubogiego go nienawidzą; o ileż bardziej usuwają się od niego jego towarzysze. A on goni za ich przyrzeczeniami, ale ich nie ma.    Swoje życie miłuje ten, co nabiera rozumu; a kto zachowuje rozwagę, ten znajdzie szczęście.    Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; a kto wygłasza kłamstwa – zginie.    Głupcowi nie przystoi rozkoszne życie; a tym mniej niewolnikom rządzić panami.    Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie.    Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego łaska jak rosa na roślinności.    Nieszczęściem dla ojca jest głupi syn, a swarliwość kobiety jak stale cieknąca rynna.    Dom i mienie jest spuścizną po ojcach; a darem WIEKUISTEGO jest rozumna żona.    Lenistwo pogrąża w głęboki sen, więc dusza gnuśnego musi łaknąć.    Kto zachowuje przykazanie – zachowuje swe życie; a kto nie zwraca uwagi na swoje drogi – zginie.    Kto się lituje nad biednym – pożycza WIEKUISTEMU; On mu wynagrodzi jego zasługę.    Karć syna dopóki jeszcze nadzieja, i nie zwracaj uwagi na jego krzyki.    Kto się unosi gniewem – musi odpuścić karę; bo zamiast ocalić, uczynisz go jeszcze gorszym.    Słuchaj rady i przyjmuj napomnienie, abyś w swojej przyszłości nabrał mądrości.    Liczne są zamysły w sercu człowieka – ale postanowienie WIEKUISTEGO, tylko ono się utrzyma.    Rozkoszą człowieka jest miłość, którą świadczy; lepszy ubogi człowiek niż kłamliwy.    Bojaźń przed WIEKUISTYM prowadzi do życia; kto ją posiada – spocznie syty i nie będzie nawiedzony przez nieszczęście.    Gdy leniwy włoży rękę do misy – nawet wtedy nie poprowadzi jej do ust.    Kiedy uderzysz szydercę – prostak nabierze rozumu; a gdy przyganisz rozsądnemu – on pojmie, co należy wiedzieć.    Kto ograbia ojca oraz wypędza matkę – jest synem, który hańbi oraz przynosi wstyd.    Mój synu, nie słuchaj takich nauk, które chcą odwieść od rozumnych przestróg.    Nikczemny świadek urąga sprawiedliwości, a usta niegodziwych chciwie pochłaniają złość.    Kary są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet kpiarzy. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible