Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 20

  Wino czyni szydercą, ostry napój – zgiełkliwym; nikt nie jest mądrym, kto się nim odurza.    Niczym ryk lwa jest uniesienie króla; kto go jątrzy – zawinia przeciw sobie.    Jest zaszczytem dla męża, gdy stroni od kłótni, bo każdy głupiec je wszczyna.    Leniwy nie orze z powodu zimna; lecz nic nie znajdzie, kiedy będzie szukał w trakcie żniwa.    Zamiar spoczywa w ludzkim sercu niby głęboka woda; lecz mąż rozumny umie go wydobyć na wierzch.    Prawie każdy człowiek natrafia na człowieka mu życzliwego; ale wiernego przyjaciela – któż takiego znajdzie?    Gdy sprawiedliwy chodzi w swej nieskazitelności – szczęśliwe są po nim jego dzieci.    Kiedy król zasiada na tronie sprawiedliwości – rozwiewa swymi oczyma każdą niecność.    Kto może powiedzieć: Zdjąłem z mojego serca zmazę, jestem czysty od moich grzechów.    Dwojaka waga i dwojaka miara – obie są ohydą dla WIEKUISTEGO.    Już chłopiec daje się poznać w swych postępkach; czy jego działalność będzie czystą i prawą.    Ucho, które słyszy i oko, które widzi – oba utworzył WIEKUISTY.    Nie kochaj się w spaniu, byś nie zubożał; trzymaj swe oczy otwarte, a nasycisz się chlebem.    Liche to, liche! – mówi kupujący; ale gdy odchodzi, chwali się zakupem.    Jest mnóstwo złota i korali; lecz najcenniejszym klejnotem są rozumne usta.    Zabierz mu jego szatę, bo za obcego zaręczył; zabierz mu ją w zastaw za tą cudzą sprawę.    Słodkim jest dla człowieka chleb obłudy; lecz w następstwie jego usta napełniają się żwirem.    Plany utwierdzają się przez wspólną radę; prowadź wojnę tylko rozważnymi sposobami.    Kto zdradza tajemnice – krąży jako oszczerca; dlatego nie zadawaj się z takim, co tak otwiera swe usta.    Kto złorzeczy ojcu, lub swojej matce – tego światło zgaśnie pośród ponurej ciemności.    Spuścizna zdobyta z początku szybko – nie będzie błogosławiona na końcu.    Nie mów: Odpłacę złem! Ufaj WIEKUISTEMU, a ci dopomoże.    Ohydą dla WIEKUISTEGO jest dwojaka waga i fałszywe szale – niedobra to rzecz.    Ludzkie kroki kierowane są przez WIEKUISTEGO; jakże człowiek mógłby zrozumieć swoją drogę?    Zasadzką jest dla człowieka, gdy bez namysłu woła: Poświęcone! A dopiero potem rozważa śluby.    Mądry król oddziela niegodziwych, a następnie puszcza po nich koło młockarni.    Dusza człowieka jest światłem WIEKUISTEGO; ono przenika wszystkie tajniki wnętrza.    Króla strzeże miłosierdzie i prawda; on wspiera miłosierdziem swój tron.    Ozdobą młodzieńców jest ich siła, a strojem starców siwy włos.    Wrzynające się pręgi leczą zło cięgi wnikające do tajników wnętrza. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible