Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 25

  Oto również przysłowia Salomona, które spisali mężowie Chiskjasza, judzkiego króla.    Chwałą Boga jest rzecz zataić, lecz chwałą króla rzecz zbadać.    Niebo wzwyż – ziemia w głąb, i serce królów niezbadane.    Niech wydzielą się żużle ze srebra, a złotnikowi uda się naczynie.    Niech usuną niegodziwych sprzed oblicza króla, a jego tron utrwali się sprawiedliwością.    Nie pysznij się wobec króla i nie stawaj na miejscu wielkich.    Bowiem lepiej, aby ci powiedziano: Posuń się wyżej! Niż by cię poniżono przed znakomitym dlatego, że się podniosły twoje oczy.    Nie występuj skwapliwie w sporze; bo co poczniesz, gdy cię zawstydzi twój przeciwnik?    Prowadź twój spór z bliźnim, lecz cudzej tajemnicy nie zdradzaj;    aby cię nie lżył ten, co to usłyszy i twoja niesława nigdy by nie ustała.    Jak złote jabłuszka na wycyzelowanych, srebrnych naczyniach – tak słowo wypowiedziane stosownie do swoich właściwych okoliczności.    Jak złoty kolczyk z błyszczącym klejnotem – tak mądry mówca wobec uważnego ucha.    Jak śnieżny chłód w porze żniwa – tak posłaniec wierny swoim mocodawcom; orzeźwia on duszę swego pana.    Jak chmury, wiatr i brak deszczu tak człowiek, który się chełpi zwodniczym darem.    Książę daje się ugiąć cierpliwością; a łagodny język kruszy kości.    Jeśli znalazłeś miód – spożywaj go pod dostatkiem, lecz abyś się nim nie przejadł i znowu go nie zwrócił.    W domu twojego przyjaciela rzadziej stawiaj nogę, aby się tobą nie przesycił i cię nie znienawidził.    Młotem, mieczem i ostrą strzałą – takim jest człowiek, co składa fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu.    Spróchniałym zębem i chwiejną nogą – takim jest poleganie na zdrajcy w dzień niedoli.    Ten, kto wyśpiewuje pieśni znękanemu sercu jest jak zdejmujący szaty w chłodnym dniu i lejący ocet na ług.    Jeśli twój nieprzyjaciel łaknie – nakarm go chlebem; jeśli pragnie – napój go wodą.    Wtedy zgarniasz płonące głownie na jego głowę; zaś tobie zapłaci WIEKUISTY.    Wiatr północny sprowadza deszcz, a zasępione twarze – uszczypliwe mowy.    Lepiej mieszkać na okapie dachu, niż ze swarliwą kobietą we wspólnym domu.    Zimną wodą dla spragnionej duszy jest pomyślna wieść z dalekiej ziemi.    Jak mętne źródło i zepsuta krynica – tak sprawiedliwy, który się ugina wobec niegodziwego.    Niezdrowe jest zbytnie objadanie się miodem, a zbyt natężone poszukiwanie sławy – niesławą.    Człowiek nie mający hamulca dla swego ducha jest jak otwarte miasto, pozbawione już muru. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible