Nowa Biblia Gdańska

Dynamiczny

Nowa Biblia Gdańska^*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 24

1. Zaś pierwszego dnia tygodnia, głębokim świtem, przyszły do grobu niosąc wonności, które przygotowały, i jakieś inne z nimi. 2. znalazły kamień odtoczony od grobowca. 3. A kiedy weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. 4. Więc w ich zakłopotaniu względem tego, zdarzyło się także, że oto stanęli przy nich dwaj mężowie w lśniących szatach. 5. Zaś one stały się przestraszone, a gdy schyliły twarze ku ziemi, powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego pośród umarłych? 6. Nie jest tutaj, lecz wstał. Pamiętajcie jak wam powiedział, kiedy był jeszcze w Galilei, 7. i mówił o Synu Człowieka, że musi zostać wydanym w ręce grzesznych ludzi, zostać ukrzyżowanym, a w trzecim dniu powstać. 8. Zatem przypomniały sobie jego słowa. 9. I wróciły od grobu oraz oznajmiły to wszystko jedenastu, i wszystkim pozostałym. 10. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria Jakóba; lecz także owe inne z nimi mówiły do apostołów. 11. Lecz te słowa wypowiadane wobec nich, wydawały się jak głupstwo, zatem im nie wierzyli. 12. Zaś Piotr wstał, pobiegł do grobowca, zaglądnął i widzi same leżące prześcieradła; więc odszedł do siebie, dziwiąc się tej sprawie, która się dokonywała. 13. I oto dwaj z nich, w tym samym dniu szli do miasteczka oddalonego sześćdziesiąt stadionów od Jerozolimy, które zwano Emaus. 14. Ci także rozmawiali ze sobą o tych wszystkich sprawach, które się stały. 15. A w czasie ich rozmowy oraz dociekań wydarzyło się, że sam Jezus się zbliżył oraz szedł razem z nimi. 16. Ale ich oczy były trzymane, by go nie rozpoznali. 17. Także powiedział do nich: Jakie to słowa, które idąc, rozważacie między sobą? 18. Zaś odpowiadając, jeden imieniem Kleofas, rzekł do niego: Ty jedyny jesteś przybyszem w pobliże Jerozolimy, a nie wiesz o tych sprawach, które się w tych dniach w niej dokonały? 19. Więc im powiedział: Jakich? A oni mu powiedzieli: Tych odnośnie Jezusa Nazareńczyka, który był mężem prorokiem, mocnym w dziele i słowie przed Bogiem, oraz przed całym ludem. 20. Lecz także o tym, jak go przedniejsi kapłani i nasi przełożeni wydali na wyrok śmierci, więc go ukrzyżowali. 21. A myśmy się spodziewali, że on jest tym, co ma wykupić Israela. Lecz właśnie razem z tymi wszystkimi sprawami dziś mija ten trzeci dzień od którego to się stało. 22. Ale zdumiały nas pewne niewiasty, z naszych, które były wcześniej przy grobie; 23. a kiedy nie znalazły ciała, przyszły mówiąc, że zobaczyły wizję aniołów, którzy powiadają, że on żyje. 24. Więc niektórzy z naszych chodzili do grobowca i tak znaleźli, jak powiedziały niewiasty; ale jego nie zobaczyli. 25. A on do nich rzekł: O nierozsądni oraz powolni sercem, by wierzyć dzięki tym wszystkim sprawom, które zapowiedzieli prorocy. 26. Czyż Chrystus nie miał tego wycierpieć oraz wejść do swej chwały? 27. I począwszy od Mojżesza oraz od wszystkich proroków, wytłumaczył im we wszystkich Pismach odnośnie jego samego. 28. Zbliżyli się też do miasteczka, gdzie szli, a on utrzymywał, że idzie dalej. 29. Zatem go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo jest ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Więc wszedł, by z nimi zostać. 30. Także się wydarzyło, kiedy on położył się z nimi u stołu, że wziął chleb, uwielbił Boga, a gdy połamał podał im. 31. Zostały też otwarte ich oczy, więc go poznali; lecz on został ukryty od nich z dala. 32. Mówili też między sobą: Czyż nasze serce nie było w nas płonące, kiedy nam mówił w drodze i gdy nam Pisma otwierał? 33. I o tej samej godzinie wstali, wrócili do Jerozolimy oraz znaleźli zebranych jedenastu, i tych innych z nimi, 34. co mówili, że istotnie Pan się podniósł oraz ukazał się Szymonowi. 35. A oni opowiedzieli to, co się wydarzyło w drodze oraz jak go poznali przy łamaniu chleba. 36. Zaś kiedy to mówili, sam Jezus stanął w ich środku i im powiedział: Pokój wam. 37. Ale spłoszeni i przestraszeni uważali, że widzą ducha. 38. Więc im powiedział: Dlaczego jesteście wstrząśnięci i czemu myśli wznoszą się w waszym sercu? 39. Oglądajcie moje ręce i moje stopy, że ja nim jestem; pomacajcie mnie i zobaczcie, gdyż duch nie ma cielesnej natury oraz kości, jak widzicie, że ja mam. 40. A gdy to rzekł pokazał im ręce i stopy. 41. A kiedy oni jeszcze nie wierzyli oraz z radości się dziwili, powiedział im: Macie tu coś jadalnego? 42. Zaś oni podali mu część pieczonej ryby oraz z plastra pszczelego miodu. 43. Więc wziął oraz wobec nich zjadł. 44. Ale do nich rzekł: To są słowa, które do was powiedziałem, gdy byłem jeszcze z wami: Jest konieczne, aby wypełnić wszystko, co o mnie napisane w Prawie Mojżesza, Prorokach i Psalmach. 45. Wtedy otworzył ich umysł, by rozumieli Pisma. 46. Powiedział im także: Tak jest napisane więc Chrystus tak musiał cierpieć, a trzeciego dnia powstać z martwych. 47. Dzięki jego Imieniu aż do wszystkich narodów, począwszy od Jerozolimy ma też zostać podana do wiadomości skrucha i odpuszczenie grzechów. 48. Zaś wy jesteście tego świadkami. 49. A oto ja wysyłam do was obietnicę mojego Ojca; ale zostańcie w mieście Jerozolimie, aż nie będziecie odziani mocą z wysokości. 50. Wyprowadził ich też na zewnątrz, aż do Betanii, podniósł swoje ręce oraz wielbił im Boga. 51. I w czasie, gdy on im wielbił, stało się, że rozstał się z nimi oraz został zabrany do niebios. 52. A oni mu się pokłonili oraz z wielką radością wrócili do Jerozolimy. 53. Z powodu tego wszystkiego byli także w Świątyni, chwaląc i wielbiąc Boga. Amen.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny