Słownik Stronga
G3709
ὀργή
- Definicja:
1. gniew, naturalne usposobienie, temperament, charakter
2. ruch lub poruszenie duszy, impuls, pożądanie, wszelkie gwałtowne emocje, ale zwłaszcza gniew
3. gniew, gniew, oburzenie
4. gniew przejawiający się w karze, a więc używany do samej kary
a. kar wymierzanych przez sędziów pokoju
- Pochodzenie: z G3713 - Wpis TDNT: 11:22,7 - Część (części) mowy: Rzeczownik żeński - Strong's: Z G3713; właściwe pożądanie (jako sięganie do nas lub podniecenie umysłu), które jest (przez analogię) gwałtowną namiętnością (gniew lub [uzasadniona] odraza); przez implikację kara: - gniew oburzenie zemsta gniew.Więcej w słowniku Blue Letter Bible lub Bible Hub
Nowodworski Przekład Interlinearny
IPD