- Transliteracja: Parakatatheke

- Fonetyczny: par-ak-at-ath-ay'-kay

- Definicja:

1. depozyt, powiedło lub rzecz przekazana do wiernego przechowywania

a. posługiwać się poprawną wiedzą i czystą doktryną ewangelii, aby być mocno i wiernie trzymaną oraz sumiennie przekazywaną innym

- Pochodzenie: ze związku G3844 i G2698

- Wpis TDNT: 10:42,1

- Część (części) mowy: Rzeczownik żeński

- Strong's: Ze związku G3844 i G2698; coś odłożonego obok tego jest depozytem (świętym zaufaniem):- tym (rzeczą), która jest zobowiązana (nie-) do (zaufania).