Słownik Stronga
G1611
ἔκστασις
- Definicja:
1. każde odrzucenie rzeczy z jej właściwego miejsca lub stanu, przemieszczenie
2. wyrzucenie umysłu z jego normalnego stanu, wyobcowanie umysłu, czy to takie, jak czyni z niego szaleńca, czy człowieka, który przez jakieś nagłe emocje zostaje przeniesiony jakby z siebie, tak że w tym stanie zachwytu, chociaż jest przebudzony, jego umysł jest odciągnięty od wszystkich otaczających przedmiotów i całkowicie skupiony na rzeczach boskich, że nie widzi nic poza formami i obrazami leżącymi wewnątrz, i myśli, że dostrzega swoimi cielesnymi oczami i uszami rzeczywistości pokazane mu przez Boga.
3. zdumienie, stan kogoś, kto ze względu na wagę lub nowość wydarzenia zostaje wrzucony w stan mieszanego strachu i zachwytu
- Pochodzenie: od G1839 - Wpis TDNT: 09:29,2 - Część (części) mowy: Rzeczownik żeński - Strong's: Od G1839; przemieszczenie umysłu, który jest oszołomioną ekstazę: - + bądź zdumiony zdumieniem zadziwienie transem.Więcej w słowniku Blue Letter Bible lub Bible Hub
Nowodworski Przekład Interlinearny