Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Uwspółcześniona Biblia Gdańska*

Księga Hioba

Rozdział 3

  Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.    Hiob odezwał się i zawołał:    Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, w którą powiedziano: Poczęty mężczyzna.    Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.    Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.    Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku i nie wejdzie w liczbę miesięcy.    Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.    Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.    Niech gwiazdy zaćmią się o zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;    Bo nie zamknęła drzwi łona mej matki i nie ukryła smutku przed moimi oczami.    Czemu nie umarłem w łonie? Czemu nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?    Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu przyjęły mnie piersi, abym mógł je ssać?    Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;    Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;    Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;    Albo czemu nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, które nie widziały światła?    Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.    Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.    Mały i wielki są tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.    Czemu nędznemu dane jest światło, a życie tym, którzy są rozgoryczeni na duszy;    Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a ta nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;    Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?    Czemu dane jest światło człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?    Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;    Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.    Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Updated Gdansk Bible – UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA
Copyright © 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.
eBible.org
Polish — Polski

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible