Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36

Uwspółcześniona Biblia Gdańska*

Księga Liczb

Rozdział 11

  A lud zaczął się skarżyć, co się JAHWE nie podobało. Gdy więc JAHWE to usłyszał, bardzo się rozgniewał. I ogień JAHWE zapalił się przeciwko niemu i pochłonął krańce obozu.    Wtedy wołał lud na Mojżesza, a Mojżesz pomodlił się do JAHWE i ogień zgasł.    I nazwał to miejsce Tabera, bo ogień JAHWE zapalił się przeciwko nim.    A pospólstwo, które było wśród nich, ogarnęło pragnienie. Synowie Izraela też płakali na nowo i mówili: Któż nas nakarmi mięsem?    Wspominamy ryby, które jedliśmy w Egipcie za darmo, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek.    A teraz nasza dusza wyschła, bo nic innego przed oczami nie mamy oprócz tej manny.    A manna była jak nasienie kolendry, a jej kolor jak kolor bdellium.    Ludzie wychodzili i zbierali ją, i mełli w żarnach albo tłukli w moździerzach, potem gotowali w kotłach i robili z niej placki. Jej smak był jak smak świeżej oliwy.    Gdy bowiem nocą opadała rosa na obóz, spadała też na niego manna.    Wtedy Mojżesz usłyszał, że lud płacze w swoich rodzinach, każdy przy wejściu do swojego namiotu. Wówczas mocno zapłonął gniew JAHWE, a i Mojżeszowi to się nie podobało.    I Mojżesz powiedział do JAHWE: Dlaczego tak źle się obchodzisz ze swoim sługą? Dlaczego nie znalazłem łaski w twoich oczach, że włożyłeś na mnie ciężar całego tego ludu?    Czy ja począłem cały ten lud? Czy ja go zrodziłem, że mówisz do mnie: Nieś go na swoim łonie jak opiekun nosi niemowlę do ziemi, którą przysiągłeś ich ojcom?    Skąd wezmę mięso, aby dać całemu temu ludowi? Płaczą bowiem przede mną i mówią: Daj nam mięsa, abyśmy mogli jeść.    Nie mogę sam znosić całego tego ludu, gdyż jest dla mnie zbyt ciężki.    A jeśli tak ze mną postępujesz, to raczej zabij mnie, proszę, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, abym nie patrzył na swoją niedolę.    I JAHWE powiedział do Mojżesza: Zbierz mi siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych Izraela, o których wiesz, że są starszymi ludu oraz jego przełożonymi, przyprowadź ich do Namiotu Zgromadzenia i niech tam staną wraz z tobą.    A ja zstąpię i będę tam z tobą rozmawiał. Potem wezmę z ducha, który jest na tobie, i złożę na nich. Będą nosić razem z tobą brzemię ludu, abyś nie musiał go nosić ty sam.    A do ludu powiesz: Poświęćcie się na jutro, a będziecie jeść mięso. Płakaliście bowiem, a to dotarło do uszu JAHWE: Któż nas nakarmi mięsem? Bo było nam lepiej w Egipcie! JAHWE da wam więc mięso i będziecie jeść.    Będziecie je jeść nie przez jeden dzień ani nie przez dwa dni, ani przez pięć, ani przez dziesięć dni, ani przez dwadzieścia dni;    Lecz przez cały miesiąc, aż wam wyjdzie przez nozdrza i zupełnie wam obrzydnie. Wzgardziliście bowiem JAHWE, który jest wśród was, i płakaliście przed nim, mówiąc: Po co wyszliśmy z Egiptu?    Mojżesz powiedział: Sześćset tysięcy pieszych liczy ten lud, pośród którego mieszkam, a ty powiedziałeś: Dam im mięsa i będą jeść przez cały miesiąc.    Czy można zabić tyle owiec i wołów, aby im wystarczyło? Czy można dla nich zebrać wszystkie ryby morskie, aby mieli dosyć?    JAHWE powiedział do Mojżesza: Czy ręka JAHWE jest zbyt krótka? Teraz zobaczysz, czy moje słowo się wypełni, czy też nie.    Mojżesz wyszedł więc i opowiedział ludowi słowa JAHWE. Następnie zebrał siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych ludu i postawił ich wokół namiotu.    Wtedy JAHWE zstąpił w obłoku i przemówił do niego. Potem wziął z ducha, który był na nim, i dał go siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, prorokowali i nie przestali.    Lecz dwaj mężczyźni pozostali w obozie: jeden miał na imię Eldad, a drugi — Medad. Na nich też spoczął duch, bo oni byli wśród spisanych, choć nie przybyli do namiotu. Prorokowali jednak w obozie.    Wtedy młodzieniec przybiegł i powiedział do Mojżesza: Eldad i Medad prorokują w obozie.    A Jozue, syn Nuna, sługa Mojżesza i jeden z jego młodzieńców, powiedział: Mojżeszu, panie mój, zabroń im.    Mojżesz odpowiedział: Czy jesteś zazdrosny o mnie? Oby cały lud JAHWE zamienił się w proroków, aby JAHWE złożył na nim swego ducha!    Wtedy Mojżesz wrócił do obozu wraz ze starszymi Izraela.    I zerwał się wiatr od JAHWE, który porwał od morza przepiórki i zrzucił je na obóz, na jeden dzień drogi z jednej strony i na jeden dzień drogi z drugiej strony, wokół obozu, wysoko na dwa łokcie nad ziemią.    Lud stał przez cały dzień, przez całą noc i przez cały następny dzień i zbierał przepiórki. Ten, kto zebrał najmniej, miał dziesięć chomerów. I rozłożyli je sobie wokół obozu.    Lecz gdy mięso było między ich zębami, jeszcze nieprzeżute, gniew JAHWE zapłonął przeciw ludowi i uderzył go wielką plagą.    I nazwano to miejsce Kibrot-Hattaawa, bo tam pochowano lud, który zapragnął mięsa.    A z Kibrot-Hattaawy lud wyruszył do Chaserot; i mieszkał w Chaserot. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Updated Gdansk Bible – UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA
Copyright © 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.
eBible.org
Polish — Polski

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible