Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Uwspółcześniona Biblia Gdańska*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 2

  A w tych dniach wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat.    A ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.    Szli więc wszyscy, aby dać się spisać, każdy do swego miasta.    Poszedł też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i z rodu Dawida;    Aby dać się spisać z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna.    A gdy tam byli, nadszedł czas porodu.    I urodziła swego pierworodnego syna, owinęła go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.    A byli w tej okolicy pasterze przebywający w polu i trzymający straż nocną nad swoim stadem.    I oto stanął przy nich anioł Pana, a chwała Pana zewsząd ich oświeciła. I ogarnął ich wielki strach.    I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu.    Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.    A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.    I zaraz z aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich chwalących Boga i mówiących:    Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola.    A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się wydarzyło, a co Pan nam oznajmił.    Spiesząc się więc, przyszli i znaleźli Marię, Józefa i niemowlę leżące w żłobie.    A ujrzawszy, rozgłosili to, co zostało im powiedziane o tym dziecku.    A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili.    Lecz Maria zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu.    I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im zostało powiedziane.    A gdy minęło osiem dni i należało obrzezać dziecko, nadano mu imię Jezus, którym nazwał je anioł, zanim się poczęło w łonie.    Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem;    (Tak jak jest napisane w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono będzie nazywany świętym Panu);    I żeby złożyć ofiarę według tego, co zostało powiedziane w Prawie Pana, parę synogarlic albo dwa gołąbki.    A był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim.    I objawił mu Bóg przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego.    Przyszedł on prowadzony przez Ducha Świętego do świątyni. A gdy rodzice wnosili dziecko — Jezusa, aby postąpić z nim według zwyczaju prawa;    Wtedy on, wziąwszy go na ręce, chwalił Boga i mówił:    Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa;    Gdyż moje oczy ujrzały twoje zbawienie;    Które przygotowałeś wobec wszystkich ludzi;    Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela.    A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono.    I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić;    (I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione.    A była tam prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która była w bardzo podeszłym wieku, a żyła siedem lat z mężem od swego dziewictwa.    A była wdową mającą około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.    Ona też, przyszedłszy w tej właśnie chwili, dziękowała Panu i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jerozolimie.    A gdy wykonali wszystko według prawa Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta, Nazaretu.    Dziecko zaś rosło i umacniało się w duchu, będąc pełne mądrości, a łaska Boga była nad nim.    A jego rodzice chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy.    I gdy miał dwanaście lat, poszli do Jerozolimy, zgodnie ze zwyczajem tego święta.    A gdy minęły te dni i już wracali, dziecię Jezus zostało w Jerozolimie, ale Józef i jego matka o tym nie wiedzieli.    Lecz sądząc, że jest w towarzystwie podróżnych, przeszli dzień drogi i szukali go wśród krewnych i znajomych.    A gdy go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając go.    A po trzech dniach znaleźli go siedzącego w świątyni wśród nauczycieli, słuchającego i pytającego ich.    I wszyscy, którzy go słuchali, zdumiewali się jego rozumem i odpowiedziami.    A rodzice, ujrzawszy go, zdziwili się. I powiedziała do niego jego matka: Synu, dlaczego nam to zrobiłeś? Oto twój ojciec i ja z bólem serca szukaliśmy ciebie.    I powiedział do nich: Czemu mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co należy do mego Ojca?    Lecz oni nie zrozumieli tych słów, które im mówił.    Wtedy poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu, i był im posłuszny. A jego matka zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu.    A Jezusowi przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Updated Gdansk Bible – UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA
Copyright © 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.
eBible.org
Polish — Polski

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible