1. Jakub, Boga i Pana, Jezusa Pomazańca1, niewolnik, dwunastu plemionom, (tym)2 w rozproszeniu, radować się3.  2. (Za) całą radość uznajcie, bracia moi, kiedy (w) doświadczenia wpadniecie rozmaite,  3. wiedząc, że (to) wypróbowanie4 waszej wiary sprawia wytrwałość;  4. (ta) zaś wytrwałość dzieło dojrzale niech ma, aby bylibyście dojrzali i w pełni wyposażeni, w niczym (nie) odczuwając braku.  5. Jeśli zaś ktoś (z) was odczuwa brak mądrości, niech prosi u dającego Boga5 wszystkim z prostotą i nie lżącego, i zostanie dane mu.  6. Niech prosi zaś w wierze, nic (nie) wahając się, bo wahający się jest podobny fali morza, wznoszonej przez wiatr i miotanej;  7. nie bowiem niech spodziewa się człowiek ów, że otrzyma coś od Pana,  8. (jako) mąż dwuduszny6, niespokojny na wszystkich drogach jego.  9. Niech chełpi się zaś brat, (ten) uniżony, w wysokości jego7,  10. zaś bogaty w uniżeniu jego8, bo jak kwiat trawy przejdzie.  11. Wzeszło bowiem słońce razem z upałem i wysuszyło (tę) trawę, i kwiat jej opadł, i wspaniałość oblicza jego zginęła; tak i bogaty na drogach jego9 zmarnieje.  12. Szczęśliwy mąż, który znosi doświadczanie, bo wypróbowanym stawszy się, otrzyma wieniec życia, który obiecał10 miłującym Go.  13. Nikt doświadczany niech mówi, że: "Od Boga jestem doświadczany"; bo Bóg niepodatny na doświadczania jest zła, (nie) doświadcza zaś sam nikogo.  14. Każdy zaś jest doświadczany przez własne pożądanie, odciągany i łowiony na przynętę;  15. potem pożądanie zaszedłszy w ciążę rodzi grzech, zaś grzech wydoroślały płodzi śmierć.  16. Nie łudźcie się, bracia moi umiłowani.  17. Każde danie dobre i każdy dar dojrzały11 z góry jest, zstępujący od Ojca świateł, u którego nie jest zmienianie lub przesilenia12 zacienienie13.  18. Postanowiwszy spłodził nas słowem prawdy, ku być my pierwociną jakąś14 Jego stworów.  19. Wiedzcie15, bracia moi umiłowani. Niech będzie zaś16 każdy człowiek szybki ku usłyszeć, powolny ku powiedzieć, powolny ku gniewowi;  20. gniew bowiem męża sprawiedliwości Boga nie działa.  21. Dlatego odłożywszy od siebie każdy brud i obfitowanie złości, w delikatności przyjmijcie zasadzone słowo, mogące zbawić dusze wasze.  22. Stawajcie się zaś czyniącymi17 słowa i nie jedynie słuchaczami, oszukującymi siebie samych.  23. Bo jeśli ktoś słuchaczem słowa jest i nie czyniącym18, ten jest podobny (do) męża oglądającego twarz urodzenia jego w lustrze;  24. obejrzał bowiem siebie samego, i odszedł, i zaraz zapomniał, jaki był.  25. (Ten) zaś, (który zajrzał) w prawo dojrzałe, (to) wolności. i (który wytrwał przy), nie słuchaczem zapomnienia stawszy się, ale czyniącym19 dzieło, ten szczęśliwy w (tym) czynieniu jego będzie.  26. Jeśli ktoś uważa, religijnym być20, nie prowadząc przy pomocy wędzidła języka jego21, ale zwodząc serce jego22, tego czczą religia.  27. Religia czysta i nieskalana przed Bogiem i Ojcem ta jest: nawiedzać sieroty i wdowy w utrapieniu ich, niesplamionym siebie samego strzec23 z dala od świata. 

---