Dosłowny

Textus Receptus Oblubienicy


Wprowadzenie

TEXTUS RECEPTUS OBLUBIENIECY

(tekst ustalony - TRO)

NOWEGO TESTAMENTU

 

Od czasów apostolskich I wieku nie pozostał ani jeden oryginał - pozostały jedynie odpisy oryginałów oraz kopie tych odpisów, a także całe rodziny kopii, które utworzyły ogromny zbiór manuskryptów, będących wspaniałym materiałem porównawczym.

Były podstawą przekładów Biblii z języków oryginalnych do wieku XIX. W końcu XIX wieku został odrzucony przez liberalnych biblistów na rzecz tekstu aleksandryjskiego. Obecnie dostępne jest ponad 5000 manuskryptów w dawnej grece a ponadto ponad 8000 rękopisów w innych językach. Pochodzą one z okresu od XII do XVI wieku n.e.

W 1516 roku Erazm z Rotterdamu opracował swe pierwsze wydanie tekstu greckiego Nowego Testamentu. Tekst ten zawierał wiele błędów (ponieważ opierał się na Wulgacie, a ta była łacińskim tłumaczeniem tekstów Spetuaginty-LXX, tzw. źródeł aleksandryjskich powstałych ok. 200-300 po Chr.), toteż stopniowo poprawiano go w edycjach z lat 1519, 1522, 1527 i 1535.

II edycja tekstu Erazma stała się podstawą przekładów na kilka języków zachodnioeuropejskich, przewyższającą walorami licznie występujące tłumaczenia z łacińskiej Wulgaty. Stary Testament bazował na tekście masoreckim, a Nowy Testament na manuskryptach greckim określanych później Textus Receptus.

W XVI wieku sławę zdobył paryski drukarz i wydawca Robert Estienne zwany Stefanusem, który po raz pierwszy zastosował w swym grecko-łacińskim wydaniu Nowego Testamentu podział tekstu na rozdziały i wersety. Podział Starego Testamentu dokonali już wcześniej masoreci, a po raz pierwszy w całej Biblii zastosował taki podział tenże Estienne w swym francuskim wydaniu z 1553 roku.

R. Estienne (Stefanus) opublikował kilka wydań Nowego Testamentu. Opierał się przede wszystkim na tekście Erazma, uwzględniając Poliglottę kumpluteńską z 1522 oraz 15 późniejszych manuskryptów minuskułowych z kilku poprzednich stuleci.

Trzecie wydanie tekstu greckiego Estienne'a z 1550 roku stało się Textus Receptus (tekstem ustalonym)

W 1624 roku bracia Bonawentura i Abraham Elzevir z Lejdy wydali grecki tekst Nowego Testamentu, jako wznowienie pracy Teodore de Beze (Francuz, współpracownik i następca Jana Kalwina). Był to tekst grecki na podstawie wydań Erazma i Roberta Stefanusa. Do 1678 bracia Elzevir siedmiokrotnie wznawiali to wydanie, jednak zmiany były tylko kosmetyczne i małoznaczące. W stosunku do wydania z 1624 r. różniły się znacząco tylko w kilkunastu miejscach. Z greckiego tekstu Teodore de Beze korzystali tłumacze angielskiej wersji Biblii Króla Jakuba z 1611 r., której głównym źródłem były przede wszystkim wydania ErazmaRoberta Estienne (Stefanusa).

Należy jeszcze wspomnieć Fredericka Henry Ambrose Scrivener’a, brytyjskiego teologa z XIX w., jako wydawcę Kodeksu Bezy. Porównał Textus Receptus w wydaniach Stefanusa (z 1550 r.), Teodora Bezy (z 1565 r.) oraz braci Elzevierów (z 1624 r.). Efektem jego pracy było wydanie tekstu greckiego pod redakcją F. H. A. Scrivener jako „The New Testament in the Original Greek according to the Text followed in the Authorised Version” (Nowy Testament w oryginalnym, uzgodnionym tekście greckim, a następnie w wersjach autoryzowanych (Cambridge: University Press, 1894 r.). Grecki tekst SCRIVENER został przedrukowany i opublikowany przez Trynitarne Towarzystwo Biblijne jako: Η Καινη Διαθηκη: (czyt. Kaine Diateke) Nowy Testament. Grecki Tekst będący podstawą angielskiej, Autoryzowanej Wersji (KJV) z 1611 r. (Londyn: Trinitarian Bible Society, 1977).

----------------------------------------------

Niniejszy moduł oparty został całkowicie na idei elektronicznej wersji Nowego Testamentu dostępnej na stronie biblia.oblubienica.eu/ . Przy pomocy specjalnie napisanego skryptu został dostosowany do modułu biblijnego w MySword, w systemie Android przez Pawła Rutkowskiego (XII 2016 r.)

---------------------------------------

Polski tekst oparty jest na Przekładzie dosłownym (2002) wydanym przez Ewangeliczny Instytut Biblijny EIB (za zgodą autorów). We fragmentach tekstu, w których nie można było dokonać transliteracji z Przekładem dosłownym posłużono się Biblią Gdańską, z uwzględnieniem Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej, wydanej przez Fundację "Wrota Nadziei" (Toruń 2009). W niektórych przypadkach uwzględniono Grecko-Polski Nowy Testament; wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi (ks. Remigiusz Popowski i Michał Wojciechowski; Oficyna Wydawnicza Vocatio, Warszawa) i Wielki Słownik Grecko-Polski Nowego Testamentu (ks. Remigiusz Popowski; Oficyna Wydawnicza Vocatio, Warszawa). Tekst został dopasowany do Tekstu Większościowego (Textus Receptus).

(źródło: biblia.oblubienica.eu/ )

------------------------------------------------

(Moduł własny do MySword © 2016, Paweł Rutkowski, Lublin PL.)

Moduł przygotowany specjalnie dla:
Zborowej Szkoły Biblijnej, 'Brama Nadziei' w Lublinie

studium.bramanadziei.pl/

ZSB KChWE w Lublinie

 


Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Textus Receptus Oblubienicy - Ewangeliczny Przekład Nowego Testamentu

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible - www.ph4.org