Słowo o autorze

1. Słowo, które JAHWE skierował do Joela, syna Petuela. 

Wezwanie do opamiętania w obliczu klęsk żywiołowych

2. Posłuchajcie tego, starsi, zwróćcie uwagę, wszyscy mieszkańcy ziemi! Czy coś takiego zdarzyło się za waszych dni albo za dni waszych ojców?  3. Opowiedzcie o tym swoim dzieciom i wnukom, a ich dzieci niech to przekażą następnemu pokoleniu!  4. Otóż to, co zostało po gąsienicy, zjadł konik polny; to, co po koniku polnym, zjadła szarańcza, a to, co po szarańczy, pochłonęła śnieć.  5. Ocknijcie się, pijani! Zapłaczcie! Rozpaczajcie za winem, wszyscy, którzy po nie sięgacie, bo wam je odejmą od ust.  6. Gdyż moją ziemię najechał naród mocny i niezliczony. Jego zęby to zęby lwa, to uzębienie lwicy!  7. Spustoszył moją winnicę, w drzazgi poszły figowce, doszczętnie je odarł, zbielały porzucone pędy.  8. Zawódź jak dziewica we włosiennicy nad narzeczonym z jej młodych lat!  9. Bo w domu JAHWE ustały ofiary z pokarmów oraz płynów. Okryci żałobą kapłani — słudzy PANA!  10. Zniszczone pola! Ubolewa ziemia! Zniszczone zboże! Wysechł moszcz! Brakuje oliwy!  11. Rumieńcie się, rolnicy! Narzekajcie, winiarze! Bo brak pszenicy, jęczmienia — nie będzie plonów z pól!  12. Uschła winorośl! Zawiódł figowiec! Granaty, daktyle, jabłonie — sterczą na polach drzewa wyschnięte na wiór! I wstyd wyparł radość spośród synów ludzkich.  13. Przepaszcie się, narzekajcie, kapłani! Płaczcie, słudzy ołtarza! Przychodźcie, śpijcie we włosiennicach, słudzy mojego Boga! Bo w domu waszego Boga ustały ofiary z pokarmów i z płynów!  14. Ogłoście święty post! Zwołajcie zgromadzenie! Zbierzcie starszych, wszystkich mieszkańców ziemi, do domu JAHWE, waszego Boga, i głośno wołajcie do Niego!  15. Ach! Cóż za dzień! Tak! Bliski jest dzień PANA! Przychodzi jako zagłada od Wszechmocnego!  16. Czyż na naszych oczach nie wyczerpała się żywność? A w domu naszego Boga — radość i wesele?  17. Wyschły ziarna pod grudami ziemi! Składy — spustoszone! Spichrze — rozwalone! Ponieważ uschło zboże.  18. Jakże porykują zwierzęta! Błąkają się stada bydła! Tak! Nie ma dla nich pastwisk! Stada owiec też ponoszą karę.  19. Do Ciebie wołam, PANIE! Ogień pożarł pastwiska na stepie, płomień strawił wszystkie drzewa polne.  20. Nawet dzikie zwierzęta patrzą tęsknie ku Tobie, gdyż wyschły koryta rzeczne i pastwiska na stepie popalone ogniem.