I będzie* liczba synów Izraela jak piasek morski,** *** którego nie można zmierzyć ani zliczyć.**** I w miejscu,***** gdzie do nich mówiono: Nie-mój-lud, będą mówić: Synowie Boga żywego.******[*I będzie, וְהָיָה (wehaja h): może mieć zn. przeciwstawne: lecz, jednakże, 350 2:1L.][**Określenie to może być metaforą wielkiej liczby, np. mieszkańców Kanaanu (60 11:4), Amalekitów i Midianitów (70 7:12), Filistynów (90 13:15), przepiórek na pustyni (230 78:27), zboża (10 41:49), myśli Bożych (230 139:18), trosk (220 6:3), wdów w podbitym Izraelu (300 15:8).][***10 13:16; 10 15:5; 10 22:17; 10 26:24; 10 28:14; 10 32:12; 30 26:9; 50 30:5; 100 17:11; 110 4:20][****Izrael w całości mógł być wówczas niewielkim ludem. Na podstawie 120 15:1920 wylicza się, że w czasach Ozeasza Izrael mogło zamieszkiwać ok. 60.000 właścicieli ziemi, co może przekładać się na populację ok. 400.000. Co do Judy, wg 140 13:3, mogła liczyć ok. 200.000 mieszkańców. Razem zatem populacja obu krajów mogła sięgać ok. 600.000. Sargon II donosi, że w 722 r. p. Chr. uprowadził z Samarii 27.290 niewolników. Populacja samej Niniwy mogła natomiast sięgać 120.000 (zob. 390 4:11), 350 2:1L.][*****Lub: zamiast.][******60 3:10; 230 42:3; 230 84:3; 520 9:26]