Dawid wyszedł im naprzeciw, odezwał się i powiedział do nich: Jeśli przyszliście do mnie (w zamyśle) z pokojem, aby mi pomóc,* będzie u mnie co do was serce ku jedności, lecz jeśli po to, by mnie zdradzić moim nieprzyjaciołom, podczas gdy nie ma gwałtu w moich dłoniach,** to niech Bóg naszych ojców to zobaczy i rozstrzygnie.[*aby mi pomóc : brak w G.][**nie ma gwałtu w moich dłoniach : wg G: nie w prawdzie ręki, οὐκ ἐν ἀληθείᾳ χειρός, idiom: nieszczerze, por. 610 2:8.]

Dawid wyszedł im naprzeciw i powiedział do nich: Jeśli przyszliście do mnie w pokojowych zamiarach, po to, by mnie wesprzeć, to gotów jestem szczerze połączyć się z wami. Lecz jeśli przyszliście po to, by mnie zdradzić nieprzyjaciołom — choć ja nie mam żadnych niegodziwych zamiarów — to niech Bóg naszych ojców przejrzy to i dokona sądu.

Wtedy Duch ogarnął Amasaja, naczelnika dowódców, i powiedział: Jesteśmy twoi, Dawidzie, i jesteśmy z tobą, synu Jessego. Pokój, pokój tobie i pokój twoim pomocnikom! Gdyż tobie pomaga twój Bóg. Dawid więc przyjął ich i ustanowił dowódcami oddziałów.

Tedy Duch przyoblekł Amazyjasza, przedniejszego między hetmanami, i rzekł: Twoiśmy, o Dawidzie! a z tobą przestajemy, synu Isajego. Pokój, pokój tobie, i pokój pomocnikom twoim! gdyż ci pomaga Bóg twój. A tak przyjął ich Dawid, i postanowił ich hetmanami wojska.

A duch odział Amasaj przedniejszego między trzydziestą, i rzekł: Twoiśmy, o Dawidzie, i z tobą, synu Isaj! Pokój, pokój tobie i pokój pomocnikom twoim, bo ciebie Bóg twój wspomaga! A tak przyjął je Dawid i poczynił je przełożonymi hufcu.

Dawid wyszedł do nich i tak się do nich odezwał: Jeżeli przyszliście do mnie w zamiarach pokojowych, aby mi pomóc, sercem będę z wami związany, lecz jeśli po to, aby mnie zdradzić moim wrogom, choć dłonie moje są czyste od nieprawości, niech wejrzy w to Bóg naszych ojców i niech ukarze.

Dawid wyszedł do nich i przemówił: Jeśli przyszliście do mnie w celach pokojowych, aby mi pomóc, to moje serce będzie z wami w jedności. Jeśli jednak przybyliście, aby mnie wydać wrogom, choć żadnej nieprawości się nie dopuściłem, to niech spojrzy na to Bóg naszych ojców i niech osądzi.

Dawid wyszedł im naprzeciw i powiedział do nich: „Jeśli przyszliście w pokojowych zamiarach, aby mi pomóc, zjednoczmy się. Jeśli jednak przybyliście mnie zdradzić i wydać w ręce wrogów, ja sam nie dopuszczę się przemocy, lecz Bóg naszych ojców zobaczy to i was ukarze”.

Dawid wyszedł naprzeciw nich i przemówił do nich tymi słowy: - Jeśli przybyliście do mnie w zamiarach pokojowych, aby mnie wesprzeć, gotów jestem szczerze połączyć się z wami; jeśli jednak przybyliście, aby mnie podstępnie wydać wrogom moim, chociaż ręce moje są bez winy, niech wejrzy w to Bóg ojców naszych i niech to osądzi!

і вийшов Давид їм на зустріч і сказав їм: Чи в мирі ви прийшли до мене? Хай моє серце буде так само до вас. І якщо (ви прийшли) мене підступно видати моїм ворогам, хай бачить Бог наших батьків і хай судить.

Wtedy Duch przyoblekł się Amasjaszem, przedniejszym pomiędzy dowódcami, więc powiedział: Twoi jesteśmy, o Dawidzie! Z tobą, synu Iszaja! Pokój, pokój tobie i pokój dla twoich pomocników; gdyż ci pomaga twój Bóg. Zatem Dawid ich przyjął i powierzył im dowództwo wojska.

Wtedy Amasaja, dowódcę trzydziestu, ogarnął duch: ”Twoimi jesteśmy, Dawidzie, i z tobą jesteśmy, synu Jessego. Pokój, pokój tobie i pokój temu, kto ci pomaga, gdyż Bóg twój ci dopomógł”. Toteż Dawid ich przyjął i wyznaczył im miejsce wśród dowódców wojskowych.