W moich kościach śmiertelna rana,* A moi nieprzyjaciele ubliżają mi. Mówią do mnie co dnia: Gdzie jest twój Bóg?**[*Przy śmiertelnej ranie MT; Jak śmiertelna rana σ’.][**230 42:6; 230 43:5]

Pomimo moich pokruszonych kości Ubliżają mi nieprzyjaciele. Mówią do mnie co dnia: No to gdzie ten twój Bóg?

Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.

Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój? Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Gdy się łamią kości moje, urągali mi, którzy mię dręczą nieprzyjaciele moi, gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój?

Kiedy kruszą się moje kości, wrogowie szydzą ze mnie, „Gdzie jest twój Bóg?” - pytają mnie ciągle.

Niby łamanie kości odczuwam obelgi mych ciemięzców, gdy co dnia mię pytają: ”Gdzież jest twój Bóg?”

Moi ciemięzcy znęcają się nade mną, kalecząc moje kości, gdyż co dzień do mnie mówią: Gdzie twój Bóg?

Czemu rozpaczasz, duszo moja, i czemu się burzysz we mnie? Wyczekuj Boga, bo jeszcze będę go sławił jako wspaniałe wybawienie mej osoby i jako mego Boga.