Literacki

Biblia Gdańska


Wprowadzenie

Geneza

Starania zborów protestanckich o nowe po Biblii brzeskiej wydanie trwały ponad ćwierć wieku. W 1600 roku, na synodzie w Ożarowie powierzono to dzieło Marcinowi Janickiemu, pastorowi zboru reformowanego w Secyminie (według współczesnej pisowni Secemin). Na synodzie w Baranowie w 1604 roku polecono Danielowi Mikołajewskiemu, seniorowi zborów kujawskich i Janowi Turnowskiemu, seniorowi Jednoty czeskiej w Wielkopolsce, aby tłumaczenie Janickiego porównali z Biblią brzeską z 1563, Biblią kralicką (1579–1594), przekładami francuskimi i łacińskimi.

Mimo starań Biblia Janickiego nigdy nie została wydana. Nie wiadomo także, co się stało z jego rękopisem. Mikołajewski zajął się rewizją Biblii brzeskiej z polecenia różnych synodów. Owoc tego współdziałania kalwinistów i braci czeskich, stanowi drugie (po Biblii brzeskiej) tłumaczenie Biblii Kościołów ewangelickich.

Źródła przekładu

Wśród źródeł Biblii gdańskiej znalazły się:

  1. Septuaginta, edycje: bazylejska (1545), sykstyńska (1586), antwerpska (1569–1572);
  2. Targum aramejski (Pięcioksiąg i Księgi Prorockie) – z Poligloty antwerpskiej;
  3. Wulgata klementyńska (1593);
  4. inne przekłady polskie: Biblia Leopolity (1561), brzeska (1563), nieświeska (1572), Wujka (1599);
  5. czeska Biblia kralicka (1596);
  6. francuskie: katolickie tłumaczenie Lefèvre’a d’Étaples’a z 1530 (rewizja 1579) oraz protestanckie wydanie Olivétana z 1535;
  7. niemiecka Biblia Lutra (edycja 1574);
  8. łaciński tekst Biblii Pagninusa z 1527;
  9. łaciński przekład Franciscusa Juniusa i Immanuela Tremelliusa z 1579.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible - www.ph4.org