Wyznanie wiary

Kościoła Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim

Od czasów Apostołów aż do dzisiaj chrześcijanie przedstawiali wyznawane prawdy wiary w zwięzłych sentencjach świadczących o ich tożsamości. Jako członkowie Kościoła Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim, ufamy, że powinniśmy w możliwie prostych słowach ukazać fundamenty prawd naszej społeczności, zakorzenione w nauce Pisma Świętego. Z oczywistych względów w wyznaniu wiary nie znajduje się całość teologii Kościoła, a jedynie te aspekty, które stanowią niezbędny zestaw, dzięki którym możemy odczuwać łączność z innymi widzialnymi Kościołami chrześcijańskimi.

Wszystkie osoby, które dołączają do Kościoła, są zobowiązane do wyrażenia zgody z poniższą konfesją poprzez jej podpisanie. Tym samym jako członkowie zboru stajemy się odpowiedzialni za naszą wiarę i życie zgodne z wyznawanymi prawdami.

Wierzymy...

że jest jeden prawdziwy i żywy Bóg (Pwt 6:4), nieskończenie wielki i nieskończenie dobry, Stwórca i Ten, który podtrzymuje wszystkie rzeczy widzialne i niewidzialne, jedyne prawdziwe źródło światła i życia, który ma życie w sobie i żyje wiecznie w chwalebnej światłości i suwerennej miłości jest objawiony w trzech Osobach – Ojcu, Synu i Duchu Świętym (Mt 3:16-17; 28:19; 2Kor 13:14) – równych sobie w naturze, majestacie i chwale. Wszystko, co Bóg czyni, stwarzając, podtrzymując, osądzając i odkupując świat, odzwierciedla to, kim jest Bóg, Tym, którego doskonałość w miłości, świętość, wiedza, mądrość, moc i sprawiedliwość, zostały objawione w historii zbawienia. Bóg dobrowolnie zamierzył przed założeniem świata, aby wybrać i uformować lud dla siebie, aby był Jego cenną własnością (Pwt 7:6), ku chwale Jego chwały (Ef 1:3-14).

że Bóg przemawiał i nadal przemawia poprzez Pismo Święte, jedyną wystarczająco jasną regułę i autorytet dla chrześcijańskiej wiary, myśli i życia. Pismo Święte jest natchnionym i oświecającym Słowem Bożym w słowach Jego sług (Ps 119:105), proroków i apostołów, łaskawym samodzielnym udzielaniem Bożego światła i życia, środkiem łaski do wzrastania w poznaniu i świętości. Biblii należy wierzyć we wszystkim, czego naucza, być posłusznym we wszystkim, co nakazuje, ufać wszystkiemu, co obiecuje i szanować we wszystkim, co objawia (2Tm 3:16).

że Bóg udziela swojej dobroci wszystkim stworzeniom, a w szczególności ludziom, których stworzył na swój obraz i podobieństwo, zarówno mężczyznom, jak i kobietom (Rdz 1:26-27), i że w związku z tym wszyscy mężczyźni, kobiety i dzieci zostali łaskawie obdarzeni przyrodzoną i niezbywalną godnością osoby ludzkiej od poczęcia do naturalnej śmierci (Rdz 9:6; Ps 139:13).

że dobroć stworzenia ludzkiego jest trwale skażona przez grzech od samych jego narodzin, i stałą dążnością człowieka jest zapieranie się Stwórcy, ustanowionego porządku, a idąc własną drogą łamie Boże prawo dotyczące życia (Rz 3:23). Przez nieposłuszeństwo wobec Prawodawcy, każdy człowiek ściąga na siebie nieporządek zamiast porządku (Rz 8:20-21), boskie potępienie zamiast aprobaty i śmierć zamiast życia dla siebie i swoich potomków (Ps 51:5; Rz 5:12-20). Stąd każdy człowiek, bez względu na osobisty wysiłek czy pobożność, potrzebuje Bożego ratunku.

że Jezus Chrystus jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia (J 3:17), jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludzkością (1Tm 2:5), zrodzonym z dziewicy Marii, Synem Dawida i sługą domu Izraela (Rz 1:3; 15:8), jedną osobą o dwóch naturach, prawdziwie Bogiem i prawdziwie człowiekiem. Żył w pełni ludzkim życiem, wchodząc w nieład i zepsucie upadłej egzystencji, ale bez grzechu, a w swoich słowach, czynach, postawie i cierpieniu ucieleśniał wolną i pełną miłości komunikację Bożego światła (prawdy) i życia (zbawienia).

że Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie wobec tych, którzy na to nie zasługują, zbawił ich, to jest łaskawie zatroszczył się o ludzkie złe uczynki, zepsucie i winę, tymczasowo i typologicznie poprzez świątynię Izraela i ofiary za grzech, a następnie ostatecznie i chwalebnie raz na zawsze w wystarczającej i doskonałej ofierze Jezusa na krzyżu (Rz 6:10; 1P 3:18) w świątyni Jego ludzkiego ciała (Heb 10:11-12). Przez swoją śmierć w naszym zastępstwie, objawił Bożą miłość i wypełnił Bożą sprawiedliwość, usuwając naszą winę, pokonując moce, które trzymały nas w niewoli i jednając nas z Bogiem (Iz 53:4-6; 2Kor 5:21; Kol 2:14-15). To całkowicie dzięki Jego łasce, a nie naszym własnym uczynkom czy zasługom, otrzymaliśmy przebaczenie, zostaliśmy obmyci wyłącznie przez przelaną krew Jezusa, a nie przez nasz własny pot i łzy.

że Ewangelia jest dobrą nowiną, że Bóg wylał swoją łaskę w życiu, śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyśmy przez Jego dzieło mogli mieć pokój z Bogiem (Rz 5:1). Jezus żył w doskonałym posłuszeństwie, ale wycierpiał wszystko, na co grzesznicy zasługiwali, aby nie musieli oni dążyć do własnej sprawiedliwości, polegając na własnych uczynkach, ale raczej przez zaufanie do Niego, ponieważ wypełnienie Bożych obietnic mogło być usprawiedliwione jedynie przez wiarę Chrystusa, abyśmy mogli stać się współdziedzicami z Nim. Chrystus umarł za grzeszników, przyjmując na siebie zapłatę za grzech (Rz 6:23), tak że ci, którzy Mu się powierzają, również umierają z Nim. Chrystus zmartwychwstał jako pierworodny odnowionego stworzenia, aby ci, których Duch jednoczy z Nim w wierze, zostali wzbudzeni i stworzyli w Nim nową ludzkość (Ef 2:15). Odnowieni na obraz Boga, są w ten sposób uzdolnieni do przeżywania Jego życia. Zjednoczeni z Chrystusem i ożywieni w Tym, który jest jedyną podstawą zbawienia, grzesznicy są pojednani z Bogiem – stają się dziećmi obietnicy, zostają usprawiedliwieni, adoptowani, uświęceni i ostatecznie uwielbieni.

że Duch Święty nazwany również przez Jezusa, Pocieszycielem, jest trzecią osobą Trójcy Świętej, która pochodzi od Ojca i Syna i wraz z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę. Jego najważniejszą służbą jest dawanie świadectwa o Jezusie i uwielbienie Go (J 16:7-15). Duch Święty uzdalnia wierzących do przyjęcia i zrozumienia Słowa Bożego (J 14:26), uświadamia wierzącym ich naturę (Rz 8:15-17), oświeca ich (Ef 1:17-18), prowadzi do świętości (Rz 8:14), przemienia (2Kor 3:18), wyposaża do służby obdarowując darami (1Kor 12:4-11), przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie (J 16:8).

że jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół jest nowym społeczeństwem Bożym, pierwociną nowego stworzenia, całym gronem odkupionych na przestrzeni wieków, którego Chrystus jest Panem i Głową. Prawda, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga żywego, jest mocnym fundamentem Kościoła (Mt 16:16-18; 1Kor 3:11). Lokalny kościół jest zarówno ambasadą, jak i wypełnieniem przypowieści o Królestwie Niebieskim, ziemskim miejscem, w którym wypełnia się Jego wola, a On jest teraz obecny, istnieje wszędzie tam, gdzie dwaj lub trzej gromadzą się w Jego imię, aby głosić i szerzyć Ewangelię słowem i uczynkami miłości, a także poprzez posłuszeństwo przykazaniu Pana, aby chrzcić uczniów (Mt 28:19) i sprawować Wieczerzę Pańską (Łk 22:19).

że istnieją dwa ustanowienia, Chrzest (Rz 6:3-6) i Wieczerza Pańska (Łk 22:19), niekiedy nazywane "sakramentami". Te zaś wyraźnie i suwerennie ustanowił Pan Jezus, jedyny Prawodawca, i nakazał ich przestrzegania w Kościele, aż do końca świata (Mt 26:26-29; 28:18-20). Są one namacalnym wyrazem Ewangelii, ponieważ w żywy sposób ukazują nasze umieranie, zmartwychwstanie i włączenie w ciało Jezusa ("jeden chleb [...] jedno ciało" – 1Kor 10:16-17), prawdziwie ukazując Chrystusa i pojednanie, którego dokonał na krzyżu.

że poprzez uczestnictwo w Chrzcie i Wieczerzy Pańskiej, jak również w modlitwie, służbie Słowa i innych formach wspólnego uwielbienia, wzrastamy w naszej nowej rzeczywistości jako lud Boży, naród święty (1P 2:9,10), powołany do przyobleczenia się w Chrystusa przez Jego Ducha. To dzięki ożywiającej mocy Ducha Świętego żyjemy na wzór Chrystusa jako Jego uczniowie, indywidualnie i zbiorowo, królewskie kapłaństwo, które głosi Jego wspaniałe czyny i składa nasze ciała jako duchowe ofiary we właściwym oddawaniu czci Bogu i ofiarnej służbie światu poprzez uczynki miłości, współczucia dla biednych i sprawiedliwości dla uciśnionych. zawsze, wszędzie i wszystkim dając mądre świadectwo o drodze, prawdzie i życiu Jezusa Chrystusa.

że w Bożym czasie i na swój własny sposób, cieleśnie zmartwychwstały i wniebowstąpiony Chrystus w sposób widzialny powróci, aby wypełnić Boży cel dla całego uniwersum poprzez swoje zwycięstwo nad śmiercią i diabłem (1Kor 15:26). On będzie sądził świat, skazując każdego, kto trwa w niewierze (J 3:18-21), na wieczny los z dala od Niego, jako odrzucony i potępiony (Mt 5:22; 18:9) nie będzie doświadczał Bożego życia i światła, ale będzie skazany na spędzenie wieczności w piekle (Mt 5:22; 18:9) wraz z diabłem, demonami i wszystkimi wrogami Boga (Obj 20:10-15). Jednocześnie Bóg przygotuje swój lud jako oblubienicę na ucztę weselną Baranka (Obj 19:7-9), dając odpocznienie niespokojnym sercom i życie uwielbionym ciałom (1Kor 15:42-44; Flp 3:21), gdzie radując się społecznością ze swoim Panem, nowym niebem i nową ziemią (Obj 21:1-2), będą królować z Nim (2Tym 2:12; Obj 22:5) i ujrzą Go twarzą w twarz (1Kor 13:12; Obj 22:4), na zawsze pogrążeni w zdumieniu, miłości i uwielbieniu.

Zgadzamy się z "Reformacyjnym wyznaniem powszechnym" przyjętym z okazji 500 rocznicy Reformacji.

Z całym Kościołem Pana naszego Jezusa Chrystusa, możemy powtórzyć słowa Credo:

Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν,
Πατέρα, Παντοκράτορα,
ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς,
ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.

Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν,
τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ,
τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων·

Credo in unum Deum,
Patrem omnipotentem,
factorem caeli et terrae,
visibilium omnium et invisibilium.

Et in unum Dominum Iesum Christum,
Filium Dei unigenitum,
et ex Patre natum ante omnia saecula.

Wierzę w jedynego Boga,
Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi,
wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
i w jedynego Pana Jezusa Chrystusa,
Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.

Θεὸν ἐκ Θεοῦ,
φῶς ἐκ φωτός,
Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ,
γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί,
δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τoν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν
κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν
καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου
καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,
καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς
καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς,
οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

Deum de Deo,
Lumen de Lumine,
Deum verum de Deo vero,
genitum non factum,
consubstantialem Patri:
per quem omnia facta sunt;
qui propter nos homines et propter nostram salutem
descendit de caelis,
et incarnatus est de Spiritu Sancto
[et] ex Maria Virgine,
et homo factus [inhumanatus] est,
crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato,
[et] passus et sepultus est,
et resurrexit tertia die, secundum Scripturas,
et ascendit in caelum,
[et] sedet ad dexteram Patris,
et iterum venturus est cum gloria,
iudicare vivos et mortuos:
cuius regni non erit finis.
Bóg z Boga,
Światłość ze Światłości,
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony, a nie stworzony,
współistotny Ojcu,
a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia
zstąpił z nieba.
i za sprawą Ducha Świętego
przyjął ciało z Maryi Dziewicy
i stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas
pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany.
i zmartwychwstał dnia trzeciego,
jak oznajmia Pismo.
i wstąpił do nieba;
siedzi po prawicy Ojca.
i powtórnie przyjdzie w chwale
sądzić żywych i umarłych,
a królestwu Jego nie będzie końca.

Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,
τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν,
τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον,
τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.

Et in Spiritum Sanctum,
Dominum et vivificantem,
qui ex Patre filioque procedit.
Qui cum Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur:
qui locutus est per prophetas.

Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela,
który od Ojca i Syna pochodzi.
Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę;
który mówi[ł] przez Proroków.

Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογοῦμεν ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
Προσδοκῶμεν ἀνάστασιν
νεκρῶν
καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.
Et [in] unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam.
Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum.
Et expecto resurrectionem mortuorum,
et vitam venturi [futuri] saeculi.
Amen.
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.
i oczekuję wskrzeszenia
umarłych
i życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

zob. historyczne wyznanie wiary KChB w RP