Następnie zbliżyli się i powiedzieli wobec króla w związku z nakazem królewskim:* Czy nie sporządziłeś nakazu, że każdy, kto by w ciągu trzydziestu dni prosił o cokolwiek jakiegokolwiek boga lub człowieka oprócz ciebie, królu, będzie wrzucony do lwiej jamy? Król odezwał się i powiedział: Prawdziwa to rzecz zgodnie z prawem Medów i Persów, które nie przemija.[*w związku z nakazem królewskim : słów tych brak w: G S.]

Ruszyli zatem do króla i powołali się na jego nakaz: Czy nie podpisałeś nakazu stanowiącego, że każdy, kto w ciągu trzydziestu dni zaniesie jakąkolwiek prośbę do jakiegokolwiek boga lub człowieka oprócz ciebie, królu, zostanie wrzucony do lwiej jamy? Owszem, podpisałem — odpowiedział król — i to zgodnie z zasadą o nienaruszalności prawa Medów i Persów.

Wtedy odezwali się i powiedzieli do króla: Ten Daniel, który jest z uprowadzonych synów Judy, nie liczy się z tobą, królu, ani z twoim dekretem, który wydałeś, bo trzy razy dziennie odmawia swoją modlitwę.

Tedy odpowiadając rzekli do króla: Ten Danijel, który jest z więźniów synów Judzkich, nie ma względu na cię, o królu! ani na twój wyrok, któryś wydał; bo trzy kroć przez dzień odprawuje modlitwy swoje.

Tedy odpowiadając rzekli przed królem: Daniel z synów pojmania Judzkiego nie dbał na twój dekret i na wyrok, któryś postanowił, ale trzech czasów na dzień modli się modlitwą swoją.

Poszli, więc i powiedzieli do króla w sprawie zakazu królewskiego: Czy nie kazałeś, królu, ogłosić dekretu, że ktokolwiek prosiłby w ciągu trzydziestu dni o coś jakiegokolwiek boga lub człowieka poza tobą, ma być wrzucony do jaskini lwów? W odpowiedzi król rzekł: Sprawę rozstrzygnięto według nienaruszalnego prawa Medów i Persów.

Udali się więc do króla w sprawie królewskiego nakazu: „Królu! Czy nie ogłosiłeś dekretu, że każdy, kto w przeciągu trzydziestu dni będzie się modlił do jakiegokolwiek innego boga albo człowieka poza tobą, królu, zostanie wrzucony do jaskini lwów?”. Król powiedział: „Rzecz jest oczywista, zgodnie z niezmiennym prawem Medów i Persów!”.

Przyszli więc i wobec króla wypowiedzieli się w sprawie dekretu królewskiego: - Czyż nie wydałeś na piśmie zakazu, że każdy człowiek, który w przeciągu trzydziestu dni modliłby się do któregokolwiek boga lub człowieka, nie zaś do ciebie, królu, będzie wrzucony do lwiej jamy? Król odpowiadając rzekł: - Na pewno! Sprawa [jest załatwiona] zgodnie z prawem Medów i Persów, które jest niezmienne!

І приступивши вони кажуть цареві: Царю, чи ти не дав припис, щоб кожна людина, яка лиш попросить прохання в усякого Бога і людини до тридцятьох днів, хіба що в тебе, царю, буде вкинена до ями левів? І сказав цар: Правдиве слово, і декрет мидів і персів не переступиться.

Zatem odpowiadając, rzekli do króla: Ten Daniel, który jest z więźniów synów judzkich, nie ma względu na ciebie, królu! Ani też na twój wyrok, który wydałeś! Bowiem trzy razy na dzień odprawia swoje modlitwy.

Natychmiast odrzekli, mówiąc wobec króla: ”Daniel, jeden z wygnańców judzkich, nie liczy się z tobą, królu, ani z rozporządzeniem, które podpisałeś, lecz trzy razy dziennie zanosi swoją prośbę”.