- Transliteracja: Keleuma

- Fonetyczny: kel'-yoo-mah

- Definicja:

1. rozkaz, polecenie, spec. stymulujący krzyk, albo ten, przez który zwierzęta są budzone i na popychane przez człowieka, jak konie przez woźniców, psy przez myśliwych itp., albo ten, przez który sygnał jest dawany ludziom, np. wioślarzom przez kapitana statku, żołnierzom przez dowódcę (z głośnym wezwaniem, wezwanie na trąbkę)

- Pochodzenie: od G2753

- Wpis TDNT: 3:656,*

- Część (części) mowy: rzeczownik nijaki

- Strong's: Od G2753; okrzyk podżegania:- krzyk.