Ponieważ Żyd Mordochaj był drugim po królu Achaszweroszu, wielkim dla Żydów i lubianym przez wielu swoich braci, dbającym o dobro swojego ludu i przemawiającym na rzecz pokoju* dla całego swojego plemienia.[*Lub: dobrobytu, powodzenia.]

Żyd Mordochaj był bowiem drugą co do ważności osobą po królu Achaszweroszu. W ocenie Żydów był on człowiekiem wielkim, lubianym przez wielu swoich rodaków, troszczącym się o dobro swojego ludu i zabiegającym o pokój dla całego swojego plemienia.

Żyd Mardocheusz był bowiem drugi po królu Aswerusie, wielki w oczach Żydów i cieszący się uznaniem wśród wielu swoich braci, troszczył się o dobro swego ludu i głosił pokój całemu swemu ludowi.

Albowiem Mardocheusz Żyd był wtórym po królu Aswerusie, i wielkim u Żydów, i zacny u mnóstwa braci swych, starając się o dobro ludu swego, i sprawując pokój wszystkiemu narodowi swemu.

Albowiem Żyd Mardocheusz był drugi po królu Aswerusie i wielki w oczach Żydów, i umiłowany przez mnóstwo swoich braci. Troszczył się o dobro swego ludu i zabiegał o szczęście całego swojego narodu.

Gdyż Żyd Mordochaj był drugim po królu Achaszweroszu, wielce poważanym u Żydów, lubianym przez wielu współplemieńców jako człowiek dbały o dobro swojego ludu i rzecznik pokoju dla całego swojego pokolenia.

Żyd Mordochaj był bowiem drugim po królu Achaszweroszu, był wielkim wśród Żydów i kochanym przez wielu swoich braci. Troszczył się o dobro swego ludu i zabiegał o szczęście całego swojego narodu.

Mardocheusz był drugi po królu Artakserksesie. Był wielki w królestwie, a czczony i miłowany przez Żydów, opowiadał całemu narodowi, co się wydarzyło. (a) Mardocheusz mówił: „Wszystko stało się za przyczyną Boga. (b) Przypomniałem sobie bowiem sen, jaki miałem w związku z tymi wydarzeniami i każde z nich się wypełniło. (c) Małe źródło stało się rzeką, pojawiło się światło i słońce, i mnóstwo wody. Rzeką jest Estera, którą król poślubił i uczynił królową. (d) Dwa smoki - to ja i Haman. (e) Narodami są ci, którzy się zeszli, aby wymazać imię Żydów. (f) Moim narodem jest Izrael, który wołał do Boga i został ocalony. PAN ocalił swój lud i PAN wybawił nas ze wszystkich tych nieszczęść. Bóg uczynił wielkie znaki i cuda, jakie nie zdarzyły się wśród pogan, (g) dlatego wyznaczył dwa losy: jeden dla ludu Bożego, a drugi dla wszystkich narodów. (h) Te dwa losy spełniły się o godzinie i czasie, w dniu sądu przed Bogiem i wobec wszystkich narodów pogańskich. (i) Wtedy to Bóg wspomniał swój lud i oddał sprawiedliwość swojemu dziedzictwu. (k) Te więc dni miesiąca Adar, czternasty i piętnasty dzień tego miesiąca, będą dla Jego ludu Izraela dniami spotkań, radości i wesela przed Bogiem przez pokolenia na wieki”. (l) Dozyteusz, który mówił, że jest kapłanem i lewitą, oraz Ptolemeusz, jego syn, przywieźli powyższy list dotyczący Purim w czwartym roku panowania Ptolemeusza i Kleopatry. Mówili, że jest wiarygodny i że został przetłumaczony w Jeruzalem przez Lizymacha, syna Ptolemeusza.

Żyd Mardocheusz był bowiem drugim po królu Achaszweroszu, cieszył się uznaniem u Żydów i doznawał miłości ze strony własnych współziomków. Dbał on gorliwie o dobro swego ludu i ujmował się za losem całego swego plemienia. [1] Rzekł Mardocheusz: - To wszystko stało się za przyczyną Boga. [2] Przypominam sobie bowiem sen, który miałem o tych wszystkich wydarzeniach. Nie było w nim niczego, co by się nie ziściło: [3] małe źródło zamienione w rzekę, światło, które zajaśniało, i słońce, i obfitość wody. Rzeką jest Estera, którą król poślubił i ustanowił królową. [4] Dwa smoki zaś - to ja i Aman. [5] Narody - to ci, którzy wspólnie postanowili wytracić imię Żydów. [6] Lud mój - to Izrael, który wołał do Boga i został ocalony. To Pan ocalił swój lud, Pan wyzwolił nas od tych wszystkich cierpień. Bóg uczynił znaki i cuda wielkie, jakie wśród pogan się nie zdarzają. [7] Dlatego Bóg wyznaczył dwa losy: jeden dla ludu Bożego, drugi dla wszystkich pozostałych narodów. [8] Obydwa te losy wypełniły się w godzinie, w czasie i w dniu sądu wyznaczonym dla wszystkich narodów przed Bogiem. [9] Bóg wspomniał wówczas na swój naród i oddał sprawiedliwość swojemu dziedzictwu. [10] Te dni w miesiącu Adar, czternastego i piętnastego dnia tego miesiąca, mają być dla nich dniami zgromadzenia, radości i wesołości przed obliczem Boga dla wszystkich pokoleń na wieki w Jego narodzie izraelskim. [11] Roku czternastego panowania Ptolomeusza i Kleopatry, Dozyteusz, który - jak mówił - był kapłanem i lewitą, oraz syn jego Ptolomeusz, przynieśli ten list odnoszący się do święta Frurai, według ich zapewnień prawdziwy, a przełożył go zaś Lyzymach, syn Ptolomeusza, jeden z mieszkańców Jerozolimy.

А Мардохей був другий по царі Артаксерксі і він був великий і славний в царстві і люблений юдеями. Про його подвиг розповідалося всьому народові. І Мардохей сказав: Це сталося від Бога.

Bo Judejczyk Mardechaj był drugą osobą po królu Ahaswerosie. Był on wysoce poważanym u Judejczyków i miłowany przez masy swoich braci; gdyż dbał o dobro swojego ludu oraz wstawiał się za pomyślnością całego swego rodu.

Bo Żyd Mardocheusz był drugi po królu Aswerusie i był wielki pośród Żydów, i cieszył się uznaniem wśród licznej rzeszy swych braci, działał bowiem dla dobra swego ludu i ogłaszał pokój całemu ich potomstwu.