(Ma się to stać) w jednym dniu we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, trzynastego dnia miesiąca dwunastego, to jest miesiąca Adar.

Ma się to stać w jednym dniu, trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar, we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza.

I to w jednym dniu we wszystkich prowincjach króla Aswerusa, mianowicie trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar.

A to jednego dnia po wszystkich krainach króla Aswerusa, to jest trzynastego dnia, miesiąca dwunastego, ten jest miesiąc Adar.

w jednym dniu, we wszystkich państwach króla Aswerusa, trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar.

I to we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza w jednym dniu, mianowicie w trzynastym dniu dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar.

jednego dnia we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza – trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar.

w całym królestwie Artakserksesa, ale tylko w tym dniu, to jest w dniu trzynastym dwunastego miesiąca, którym był miesiąc Adar. (a) Oto odpis dekretu, jaki został napisany: (b) „Wielki król Artakserkses do prowincji, do namiestników stu dwudziestu siedmiu prowincji, od Indii aż do Etiopii oraz do wszystkich, którzy są nam wierni. Pozdrowienia! (c) Wielu z tych, którzy dzięki nadzwyczajnej szlachetności swych dobroczyńców cieszyło się wielkim poważaniem, zapragnęło jeszcze czegoś więcej i nie tylko zamierzają skrzywdzić naszych poddanych, ale nie wiedząc, co począć z nadmiarem okazywanej im dobroci, spiskują przeciw własnym dobroczyńcom. (d) Nie tylko chcą wymazać wdzięczność spośród ludzi, ale ponadto, rozzuchwaleni pochwałami tych, co nie znają dobra, myślą, że ominie ich sąd wszystko widzącego Boga, który nie znosi zła. (e) Niejednokrotnie już wielu z tych, którym powierzono władzę, uległo podszeptom przyjaciół kierujących sprawami państwowymi i w ten sposób stali się odpowiedzialni za niewinnie przelaną krew. Za to spadło na nich straszliwe nieszczęście. {{12f (h) Biorąc to pod uwagę, zamierzamy na przyszłość zapewnić wszystkim obywatelom królestwo bezpieczne i spokojne, (i) a wszystkie sprawy wymagające zmian, jeśli o takich usłyszymy, będziemy rozstrzygać po rzetelnym zbadaniu. (k) Macedończyk Haman, syn Hammedaty, tak naprawdę obcy w narodzie perskim i bardzo daleki od naszej dobroci, został naszym gościem. (l) Doświadczył życzliwości, jaką mamy dla każdego narodu, i to tak wielkiej, że publicznie ogłosiliśmy go naszym ojcem, a czczony przez wszystkich, był drugim przy tronie króla. (m) Ale uległ swojej pysze i chciał pozbawić nas władzy i życia. (n) Wyrafinowanymi, dobrze obmyślanymi intrygami dążył do zguby Mardocheusza, naszego wybawcy i sprawdzonego dobroczyńcy, a także Estery, która w sposób nieposzlakowany piastuje godność królewską, oraz całego ich narodu. {{12o (p) My jednak stwierdziliśmy, że Żydzi, skazani przez tego łotra na zagładę, nie czynią nic złego, ale kierują się najbardziej sprawiedliwymi prawami. (q) A są oni synami najwyższego, największego, żyjącego Boga, który prowadzi nas jak niegdyś naszych przodków oraz utrzymuje królestwo w doskonałym ładzie. {{12r (t) Ten bowiem dzień Bóg potężny ustanowił dniem radości, a nie zagłady narodu wybranego. (u) Zatem wy, wśród innych znanych wam świąt, obchodźcie jak najradośniej i ten wyznaczony dzień, aby dla nas i dla życzliwie usposobionych Persów był pamiątką ocalenia, zarówno teraz, jak i później, a dla spiskujących przeciwko nam był wspomnieniem zagłady. (x) Każde miasto czy okręg bez wyjątku, które się do tego nie zastosują, bez litości będą spustoszone włócznią i ogniem i nie tylko staną się niedostępne dla ludzi, ale po wszystkie czasy będą bardzo nieprzyjazne dla zwierząt i ptactwa”.

[Miało się to stać] jednego i tego samego dnia we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, mianowicie trzynastego, miesiąca dwunastego, który jest miesiącem Adar. [1] A oto odpis tego pisma: [2] ”Wielki król Artakserkses do stu dwudziestu siedmiu wielkorządców, [urzędujących w prowincjach] od Indii aż do Etiopii, naczelników okręgów i do tych, którym leżą na sercu nasze sprawy, [śle] pozdrowienie! [3] Wielu z tych, którzy dzięki niezwykłej łaskawości swoich dobroczyńców zostali obsypani zaszczytami, uległo pysze. Nie tylko wykorzystują je na szkodę naszych poddanych, nie umiejąc ścierpieć ich pomyślności, ale ponadto knują zdradę przeciw swoim dobroczyńcom. [4] Nie poprzestają na tym, że wykorzeniają wdzięczność spośród ludzi, lecz także rozzuchwaleni pochwałami ludzi bez doświadczenia, mniemają, że ujdą nienawidzącej zła sprawiedliwości wszystkowiedzącego Boga. [5] Często też wielu z tych, których obdarzono władzą, za namową swych przyjaciół, zajmujących się sprawami państwowymi, stawało się odpowiedzialnymi za krew niewinnie przelaną, co pociągnęło szkody nie do naprawienia. [6] Tak to fałszywa rada, kierowana podłością, wprowadziła w błąd prawe zamierzenia panujących. [7] Wystarczy otworzyć oczy, by zrozumieć - i to nie tylko na podstawie dawnych opowiadań, które zostały nam przekazane, ale nawet przez zwykłe przyjrzenie się temu, co znajduje się tuż pod stopami - ile niesprawiedliwości dokonuje się na skutek nikczemności tych, którzy niegodnie sprawują władzę. [8] Odtąd więc wszystkie nasze wysiłki będą skierowane ku temu, by dla dobra wszystkich ludzi zapewnić państwu niezmącony pokój. [9] Dlatego przy podejmowaniu niezbędnych zmian postanawiamy, że wszystkie sprawy osądzać będziemy zawsze w sposób pełen łaskawości. [10] I tak Aman, syn Amadaty, Macedończyk, który na domiar wszystkiego nie jest Persem z pochodzenia, a przez to samo bardzo daleki od naszej dobroci, znalazł u nas gościnne przyjęcie [11] i doznał od nas tak wielkiej życzliwości, jaką usiłujemy mieć względem każdego narodu, że został nazwany ojcem naszym; wszyscy oddawali mu cześć na klęczkach, gdyż zajmował drugie miejsce na tronie królewskim. [12] Nie zadowalając się tak niezwykłym wyniesieniem, zdążał wyraźnie ku temu, aby nas pozbawić władzy i życia. [13] Naszego zaś wybawiciela i wypróbowanego dobroczyńcę Mardocheusza oraz Esterę, nieposzlakowanej czci towarzyszkę naszej godności królewskiej, usiłował wraz z całym ich narodem doprowadzić do zguby przez liczne swoje przemyślne a kręte knowania. [14] W ten sposób zamierzał zaskoczyć nas osamotnionych, państwo zaś Persów wydać w ręce Macedończyków. [15] Przekonujemy się jednak, że skazani na zagładę przez największego ze zbrodniarzy Żydzi nie są bynajmniej żadnymi przestępcami, ale że, owszem, żyją według najsprawiedliwszych praw [16] i są synami najwyższego, największego i wiecznie żyjącego Boga, któremu my i nasi przodkowie zawdzięczają kwitnący stan naszego królestwa. [17] Postąpicie zatem słusznie, jeśli uznacie za niebyłe listy wysłane przez Amana, syna Amadaty, zważywszy na to, że sprawca tych zbrodni zawisł na szubienicy u bram Suzy wraz z całym swym domem, gdyż Bóg, Pan wszechświata, bezzwłocznie wykonał nad nim zasłużony wyrok. [18] Rozgłoście wszędzie odpis niniejszego dekretu, zezwólcie Żydom na całkowitą swobodę życia według ich własnych praw. Pomagajcie im, by mogli się obronić przed tymi, którzy powstaną przeciwko nim w chwili ucisku, to jest trzynastego dnia, miesiąca dwunastego, czyli miesiąca Adar, jednego i tego samego dnia. [19] Wszechmoc Boga bowiem przemieniła dzień zagłady w dzień wesela dla swego Narodu Wybranego. [20] Wy zaś pośród waszych uroczystych świąt obchodźcie jak najradośniej ten szczególnie wielki dzień, aby i teraz, i w przyszłości stał się on dla nas i dla przyjaźnie usposobionych Persów znakiem wybawienia, dla tych zaś, którzy przeciwko wam występowali, wspomnieniem zagłady. [21] Każde miasto i każdy okręg bez wyjątku, który nie zastosuje się do tego rozkazu, zostanie bezlitośnie zniszczony mieczem i ogniem, tak by po wszystkie czasy stał się niemożliwy do zamieszkania nie tylko dla ludzi, lecz także zgubny dla dzikich zwierząt i ptaków”.

в одному дні в усьому царстві Артаксеркса, в тринадцятому (дні) дванадцятого місяця, який є адар.

A to się miało stać jednego dnia we wszystkich dzielnicach króla Ahaswerosa mianowicie trzynastego dnia dwunastego miesiąca, czyli miesiąca Adar.

w jednym dniu we wszystkich prowincjach króla Aswerusa, w trzynastym dniu miesiąca dwunastego, to jest miesiąca Adar.