Trzeciego dnia Estera ubrała się w szaty królowej i stanęła na dziedzińcu wewnętrznym domu króla, naprzeciw domu króla. A król siedział (akurat) na swoim królewskim tronie w domu królewskim naprzeciw wejścia do domu.

A dnia trzeciego ubrawszy się Ester w ubiór królewski, stanęła w sieni wewnętrznej domu królewskiego przeciw pałacowi królewskiemu. A król siedział na stolicy królewskiej swojej w pałacu królewskim przeciwko drzwiom domu.

A trzeciego dnia oblokła się Ester w ubiór królewski i stanęła w sieni domu królewskiego, która była wewnątrz przeciw pokojowi królewskiemu: a on siedział na stolicy swej w sali sądowej w pałacu przeciwko drzwiam domu.

Trzeciego dnia Estera ubrała się po królewsku i weszła na wewnętrzny dziedziniec domu królewskiego, naprzeciw pokojów króla. Król siedział wtedy na królewskim tronie w sali królewskiej naprzeciw bramy wejściowej pałacu.

Trzeciego dnia ubrała się Estera w szaty królowej i stanęła na wewnętrznym dziedzińcu pałacu królewskiego naprzeciw pałacu królewskiego, król zaś siedział na swoim królewskim tronie w pałacu królewskim naprzeciw wejścia do pałacu.

Trzeciego dnia, gdy Estera skończyła się modlić, zdjęła strój pokutny i włożyła wspaniałe szaty. (a) Potem, pełna blasku swego majestatu, polecając się opiece Boga i Wybawcy, wzięła z sobą dwie służące. Na jednej wsparła się wzorem wytwornych kobiet, druga zaś szła z tyłu, niosąc jej welon. (b) Szła promienna, niezwykle piękna, z obliczem pogodnym i przyjaznym, choć jej serce drżało ze strachu. (c) Przeszła przez drzwi pałacu i stanęła przed królem. Siedział on na królewskim tronie, a jego strój cały był pokryty złotem i ozdobiony szlachetnymi kamieniami. Jego majestatyczny wygląd budził lęk. (d) Pełen dostojeństwa, spojrzał gniewnie i wówczas królowa zasłabła i osunęła się na idącą obok niej służącą, a twarz królowej bardzo zbladła. (e) Wtedy Bóg odmienił usposobienie króla. Zaniepokojony wstał z tronu i przytrzymał ją w swych ramionach, zanim nie przyszła do siebie. Potem pocieszał ją i przemawiał do niej łagodnie, mówiąc: (f) „Estero, co się stało? Jestem twoim bratem, odwagi! Nie umrzesz, gdyż nasze zarządzenie jest bardzo ogólne. Podejdź!”.

Dnia trzeciego Estera przywdziała szaty królewskie i stanęła w wewnętrznym dziedzińcu pałacu królewskiego, [w miejscu] naprzeciw komnat królewskich. Król siedział na tronie w sali królewskiej naprzeciw podwoi prowadzących do pałacu. / Trzeciego dnia. gdy ukończyła swe modły, zdjęła z siebie strój pokutny i przywdziała szaty wspaniałe. (LXX) [1] W pełni blasku swego majestatu i wezwawszy [na pomoc] Boga, Wszechwiedzącego i Wybawcę, wzięła ze sobą dwie służebne. O jedną się wspierała, jak gdyby bliska była omdlenia, druga zaś postępowała za nią, podtrzymując jej szatę. [2] Promieniała cała kwitnącą pięknością, lecz choć oblicze jej było pełne wesela, sercem targała bojaźń. [3] Tak przeszła przez wszystkie podwoje i stanęła przed królem. On zaś siedział na swym królewskim tronie w całym majestacie wspaniałych szat, otoczony blaskiem złota i drogich kamieni, tak że bojaźń roztaczał wokół siebie. [4] Podniósł oblicze jaśniejące majestatem i spojrzał na nią z wielkim gniewem. [Na ten widok] królowa zachwiała się, zbladła i omdlała osunęła się na ramię służebnej, która szła przed nią. [5] Bóg jednak złagodził usposobienie króla, tak że tknięty obawą zszedł ze swego tronu i trzymał ją w ramionach do czasu, aż odzyskała przytomność. Następnie przemówił do niej łaskawie tymi słowy: - Co ci jest, Estero? Jestem przecież bratem twoim! Miej ufność! Rozkaz nasz dotyczy jedynie pospólstwa. Podejdź bliżej!

Zaś trzeciego dnia Estera włożyła królewski strój i stanęła na wewnętrznym dziedzińcu pałacu, naprzeciwko królewskiego pałacu; podczas gdy w pałacu, na wprost wejścia do pałacu, król siedział na swoim królewskim tronie.

A trzeciego dnia Estera ubrała się po królewsku, po czym stanęła na wewnętrznym dziedzińcu domu króla naprzeciw domu królewskiego, podczas gdy król zasiadał na swym królewskim tronie w domu królewskim naprzeciw wejścia do tego domu.