I odmawiali słuchania, i nie pamiętali o Twoich cudach, których dokonywałeś z nimi, lecz usztywnili swoje karki i ustanowili sobie głowę,* ** aby wrócić do niewoli w swoim buncie.*** Ale Ty jesteś Bogiem (wielkiego) przebaczenia, miłosiernym i litościwym, cierpliwym i wielce łaskawym – i ich nie porzuciłeś.****[*ustanowili sobie głowę, וַּיִּתְנּו־רֹאׁש , lub: ustanowili sobie wodza, por. G: καὶ ἔδωκαν ἀρχὴν.][**40 14:4][***w swoim buncie, ּבְמִרְיָם MT: em. na: w Egipcie, ּבְמִצְרָיִם , por. G, ἐν Αἰγύπτῳ.][****20 34:6-7; 40 14:1-18; 50 1:26-33]

Byli nieposłuszni, nie pamiętali o cudach, których dokonywałeś z nimi. Przeciwnie, byli uparci, wybrali sobie przywódcę, by wrócić z nim do niewoli — do Egiptu![54] Lecz Ty okazałeś się Bogiem wielkiego przebaczenia, miłosiernym i litościwym, cierpliwym i wielce łaskawym — i ich nie porzuciłeś.

Odmówili posłuszeństwa i nie pamiętali o twoich cudach, które dla nich czyniłeś, ale uczynili twardym swój kark i w swoim buncie ustanowili sobie wodza, aby wrócić do swojej niewoli. Lecz ty jesteś Bogiem przebaczenia — łaskawym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i pełnym wielkiej dobroci — i nie opuściłeś ich.

Owszem nie chcieli słuchać, ani wspomnieli na cuda twoje, któreś czynił, przy nich; ale zatwardziwszy kark swój postanowili sobie wodza, chcąc się wrócić w niewolę swoję w uporze swoim. Lecz ty, o Boże miłościwy, łaskawy, i miłosierny, nieskwapli wy, i wielkiego miłosierdzia! nie opuściłeś ich.

I uchylali się od posłuszeństwa i nie pamiętali o cudach, które dla nich uczyniłeś. Byli twardego karku i uwzięli się, by wrócić do niewoli swej, zbuntowani. Lecz Ty jesteś Bogiem przebaczenia, jesteś łagodny i litościwy, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę; Ty nie opuściłeś ich.

Uchylali się od posłuszeństwa i nie pamiętali o Twoich cudach, które dla nich uczyniłeś. Stali się krnąbrni, a nawet powzięli zamiar powrotu do Egiptu, do swojej dawnej niewoli. Lecz Ty jesteś Bogiem przebaczenia, łaskawym i współczującym, cierpliwym i wielkiego miłosierdzia - dlatego ich nie opuściłeś.

Wypowiedzieli Ci posłuszeństwo, nie pomnąc na cuda, któreś dla nich uczynił. Stali się oporni zamyślając w swym sercu powrócić do Egiptu pod jarzmo niewoli. Ty wszakże jesteś Bogiem przebaczenia, łaskawym i miłosiernym, cierpliwym i dobroci pełnym, więc ich nie opuściłeś.

І відмовилися послухатися і не згадали твоїх чудес, які Ти зробив з ними, і твердою зробили свою шию і дали початок, щоб повернутися до свого рабства в Єгипті. І Ти Бог, що відпускаєш гріхи, милосердний і милостивий, довготерпеливий і многомилосердний і Ти їх не оставив.

Owszem, nie chcieli słuchać oraz nie wspominali Twoich cudów, które przy nich czyniłeś. Usztywnili swe karki, mianowali sobie wodza, by w swym uporze powrócić do niewoli. Lecz Ty ich nie opuściłeś, Boże przebaczający, łaskawy, miłosierny, nieprędki do gniewu na twarzy oraz wielkiej miłości.

Nie chcieli więc słuchać i nie pamiętali o twych zdumiewających czynach, których wobec nich dokonałeś, ale usztywnili swój kark i wyznaczyli naczelnika, żeby powrócić do swej niewoli w Egipcie. Lecz tyś jest Bóg aktów przebaczania, łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość, i nie opuściłeś ich.