Jest ktoś jeden – i nie ma drugiego. (Brak mu) syna, brak mu także brata – i nie ma końca całemu jego trudowi, a też jego oczy* nie mogą nasycić się bogactwem. Dla kogo ja się trudzę i odmawiam swojej duszy dobra? To również jest marnością i przykrym zajęciem.[*oczy, wg ketiw עֵינָיו ; oko, wg qere עֵינֹו .]