który gdyby usłyszał słowa tej przysięgi, pobłogosławiłby sobie w swoim sercu, mówiąc: Pokój mieć będę,* choćbym trwał w uporze mego serca – po to, by zgarnąć (zyski) nawodnionej** wraz z wysuszoną.***[*Lub: będę miał pokój, ׁשָלֹום יִהְיֶה־ּלִי .][**nawodnionej, הָרָוָה ; w mss PS: הרוחה lub הרואה (50 29:18L.).][***po to, by zgarnąć (zyski) nawodnionej wraz z wysuszoną, אֶת־הַּצְ הָרָוָה סְפֹות מֵאָה ־ לְמַעַן : idiom o niepewnym zn. Być może: (1) po to, by zgarnąć korzyści tam, gdzie jest wiele i gdzie niewiele, w rodzaju: Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek; (2) by przez to nie zostało wyrwane to, co dorodne, razem z tym, co suche. Wg G: aby nie został zgubiony grzesznik wraz z bezgrzesznym, ἵνα μὴ συναπολέσῃ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν ἀναμάρτητον.]

kogoś, kto słysząc słowa tej przysięgi, łudziłby się w swoim sercu, mówiąc: Dopisze mi szczęście,[163] choćbym trwał w uporze, będę czerpał korzyści, czy jest lepiej, czy gorzej.[164]

Niech nie będzie wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani pokolenia, których serce odwróciłoby się dziś od PANA, naszego Boga, by iść i służyć bogom tych narodów i żeby nie było wśród was korzenia wydającego żółć i piołun;

Niechże nie będzie między wami mąż, albo niewiasta, albo dom, albo pokolenie, którego by się dziś serce odwróciło od Pana, Boga naszego, żeby szedł, a służył bogom narodów onych, by snać nie był między wami jaki korzeń, wydawający żółć i piołun;

By snadź nie był między wami mąż abo niewiasta, dom abo pokolenie, którego serce odwróciło się dziś od PANA Boga naszego, żeby szedł i służył bogom onych narodów i byłby między wami korzeń rodzący żółć i gorzkość.

Który by, słysząc słowa tego zaprzysiężonego przymierza, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Dobrze mi będzie, choćbym nawet trwał w zatwardziałości swego serca. To doprowadziłoby do tego, że zostałoby zniszczone to, co nawodnione, wraz z tym, co wyschnięte.

Gdyby ktoś, słysząc słowa tej przysięgi, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Będę spokojny, gdyż będę postępować w zatwardziałości swego serca, aby zniszczyć to, co napojone i spragnione,

A gdyby ktoś, znając słowa złorzeczeń, łudził się w duchu i mówił sobie: «Będzie mi się szczęściło, nawet gdy będę postępował w zatwardziałości serca», to uważajcie, żeby z grzesznikiem nie zginął także niewinny.

Gdyby ktoś, usłyszawszy słowa tego zaklęcia, spodziewał się jednak powodzenia, mówiąc sobie w duchu: ”Poszczęści mi się, nawet jeżeli będę postępował w zatwardziałości serca, porywając [za sobą] tak opitego jak i spragnionego”

tak że gdy usłyszy słowa tej przysięgi, straszliwej jak przekleństwo, [myśląc, że się nie odnoszą do niego], będzie przekonywał siebie, mówiąc: Będę żył w pokoju, nawet jeżeli będę szedł za upodobaniami mojego serca. [Takiemu człowiekowi] dopełnię [karę za jego grzechy, które popełnił nieumyślnie, jakby] w pijackim odurzeniu, [dodatkową karą za jego grzechy popełnione umyślnie, ze świadomego] pragnienia.

І буде, коли почуєш слова цієї клятви і скажеш в своїм серці, мовлячи: Добре хай мені буде бо ходитиму в звихненні мого серця, щоб грішник не погубив з собою не грішника.

który słysząc słowa tego zaklęcia, chełpi się w swoim sercu, mówiąc: Będę spokojny, gdy będę postępował w pragnieniach mego serca – by zgładzić to, co napojone wraz ze spragnionym.

żeby nie było wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani plemienia, których serce odwracałoby się dzisiaj od Jehowy, naszego Boga, by iść i służyć bogom owych narodów, żeby nie było wśród was korzenia. którego owocem jest roślina trująca i piołun.