Oto bohater, który nie uczynił Boga swym schronieniem, Lecz zaufał swemu wielkiemu bogactwu* I umocnił się przez swe niszczenie (innych).** ***[*240 11:28][**Lub: I umocnił się w swym gubieniu ( innych ).][***370 5:11-12]

Oto bohater, który nie uczynił Boga swym schronieniem, Ale zaufał swemu wielkiemu bogactwu I siebie samego wzmocnił, niszcząc innych.

Będę cię wysławiał na wieki, że to uczyniłeś, i będę oczekiwał twego imienia, gdyż jest dobre w oczach twoich świętych.

Otoż człowiek, który nie pokładał w Bogu siły swojej; ale ufając w mnóstwie bogactw swoich, zmacniał się w złości swej. Aleć ja będę jako oliwa zielona w domu Bożym, bom nadzieję położył w miłosierdziu Bożem na wieki wieczne. Będę cię wysławiał, Panie! na wieki, żeś to uczynił, a będę oczekiwał imienia twego, gdyż jest zacne przed oblicznością świętych twoich.

Otóżci człowiek, który nie kładł Boga pomocnikiem swoim, ale ufał w mnóstwie bogactw swoich i przemógł w marności swojej.

Oto człowiek, który nie uczynił Boga swoją twierdzą, ale zaufał wielkim swym bogactwom, a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie.

„Oto człowiek, który nie uznał Boga za swojego wspomożyciela, lecz zaufał swemu wielkiemu bogactwu, polega na sile swojego podstępu”.

”Oto człowiek, który nie chciał uznać Boga swoją ostoją, lecz zaufał wielkim swym bogactwom i siłę swą na występkach opierał”.

Sławić cię będę po czas nie zmierzony, bo przystąpiłeś do działania; i będę pokładał nadzieję w twoim imieniu, gdyż jest to dobre, wobec lojalnych względem ciebie.