O świcie obaj wyruszyli na wesele. Przybywszy do posiadłości Raguela, zastali Tobiasza przy stole. Ten zerwał się i pospieszył, aby ich przywitać. Gabael rozpłakał się i pobłogosławił mu, mówiąc: Szlachetny i dobry synu szlachetnego i dobrego, sprawiedliwego i miłosiernego człowieka! Niech Pan ześle błogosławieństwo niebios na ciebie i na twoją żonę, na ojca i matkę twojej żony. Błogosławiony niech będzie Bóg, gdyż dał mi oglądać Tobiasza, mego bratanka, który jest podobny do swego ojca!