Znów mówię: Niech mnie nikt nie uważa za głupiego; jeśli zaś nie, to przyjmijcie mnie jako głupiego, abym i ja mógł się nieco pochlubić.*[*540 12:6]

Znowu mówię, aby nie ktoś mię uważał* nierozsądnym być**; jeśli zaś nie, i jako nierozsądnego przyjmijcie mię, aby i ja mało coś chełpiłbym się***. [* W oryginale coniunctivus aoristi activi jako orzeczenie zdania zamiarowego.] [** "nierozsądnym być" - bezokolicznik zależny od "uważał". Składniej: "aby ktoś nie uważał, że ja jestem nierozsądny". Inaczej: "bez rozumu być".] [*** W oryginale coniunctivus aoristi medii jako orzeczenie zdania zamiarowego.]

Znowu mówię aby nie ktoś mnie uważałby głupim być jeśli zaś aby nie i jeśli jak nierozsądnego przyjmijcie mnie aby mało coś i ja chlubiłbym się