Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Warszawska*

Księga Hioba
(Księga Joba)

Rozdział 39

  Czy znasz porę, kiedy kozice skalne rodzą, czy pilnujesz czasu rodzenia łań?    Czy możesz zliczyć miesiące, kiedy donaszają i znasz czas ich miotu?    Przykucają, by ich młode przebić się mogły i pozbywają się swych bólów,    A gdy ich młode nabierają sił, wzrastają na otwartym polu, odchodzą i już nie wracają do nich.    Kto wypuścił wolno dzikiego osła i kto rozwiązał pęta muła,    Któremu przeznaczyłem step na dom, a słoną krainę na mieszkanie?    Kpi sobie ze zgiełku miasta i nie słyszy wrzasku poganiacza.    Przebiega góry za paszą, szukając wszelkiej zieleni.    Czy zechce ci służyć bawół albo czy przenocuje u twego żłobu?    Czy możesz powrozem przywiązać bawoła do bruzdy albo czy będzie bronował za tobą zagony?    Czy na nim polegasz, że ma dużo siły, i chcesz mu powierzyć swój trud?    Czy możesz mu zawierzyć, że zwiezie ci zbiory i sprowadzi je do twojego gumna?    Strusica radośnie bije skrzydłami, lecz czy są to skrzydła i pióra bociana?    Znosi ona na ziemi swoje jaja i wygrzewa je w piasku,    A nie pamięta o tym, że może je zgnieść nogą, a dzikie zwierzę je zdeptać.    Twardo postępuje ze swymi młodymi, jakby nie były jej; nie martwi się, że jej trud jest daremny,    Gdyż Bóg pozbawił ją mądrości i nie udzielił jej rozumu.    Gdy spłoszona unosi się wysoko, szydzi z konia i jego jeźdźca.    Czy ty dajesz koniowi siłę, odziewasz jego kark w grzywę?    Czy każesz mu podskakiwać jak szarańcza? Jego dumne rżenie sieje postrach.    Drze kopytami ziemię, dumny ze swej siły, wybiega na spotkanie zbrojnych.    Drwi z trwogi i nie lęka się, i nie ustępuje przed mieczem.    Na nim chrzęści kołczan, błyszczy oszczep i dzida.    Wśród zgiełku i hałasu pochłania przestrzeń i na głos trąby nie ustoi spokojnie.    Ilekroć zabrzmi trąba, zarży: Iha! i z daleka wyczuwa bitwę, gromki głos dowódców i okrzyk wojenny.    Czy mocą twojego rozumu wzbija się jastrząb i rozciąga swoje skrzydła ku południowi?    Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i ściele wysoko swoje gniazdo?    Na skale mieszka i nocuje na iglicach skalnych i stromych wierzchołkach.    Stamtąd wypatruje żeru, jego oczy patrzą daleko.    Jego pisklęta chciwie piją krew, a jest wszędzie tam, gdzie są zabici. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible