Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36

Biblia Tysiąclecia*

II Księga Kronik

Rozdział 24

  W chwili objęcia rządów Joasz miał siedem lat i panował czterdzieści lat w Jerozolimie. Matka jego miała na imię Sibia z Beer-Szeby.    Joasz czynił to, co było słuszne w oczach Pańskich, przez wszystkie dni życia kapłana Jojady.    Jojada dobrał mu dwie żony, tak iż miał on synów i córki.    Potem powstał w sercu Joasza zamiar, aby odnowić dom Pański.    Zebrał więc kapłanów i lewitów i rozkazał im: Idźcie do miast Judy i zbierajcie od całego Izraela pieniądze na coroczne odnawianie domu waszego Boga. Pośpieszcie się z tą sprawą! Lewici jednak się nie śpieszyli.    Król więc przywołał ich zwierzchnika, Jojadę, i rzekł mu: Dlaczego nie domagałeś się od lewitów, aby przynieśli z Judy i z Jerozolimy podatek, który Mojżesz, sługa Pański, nałożył na całą społeczność Izraela na rzecz Namiotu Świadectwa?    Bezbożna bowiem Atalia i jej synowie włamali się do domu Bożego i wszystkie przedmioty domu Pańskiego uczynili własnością Baalów.    Ponadto rozkazał król, aby sporządzono jedną skrzynię i umieszczono ją w bramie domu Pańskiego na zewnątrz.    I ogłoszono w Judzie i w Jerozolimie, żeby przynoszono Panu podatek, który Mojżesz, sługa Boży, nałożył na Izraela na pustyni.    Uradowali się więc wszyscy naczelnicy i cały lud, tak iż przynosili [pieniądze] i wrzucali do skrzyni, aż ją napełnili.    Co pewien czas, kiedy zauważono, iż dużo jest pieniędzy, lewici przenosili skrzynię pod nadzór królewski, następnie sekretarz króla i urzędnik arcykapłana opróżniali skrzynię. Potem odnoszono ją na miejsce. Tak czyniono codziennie, zebrano więc mnóstwo pieniędzy.    Król i Jojada dawali je kierownikom robót prowadzonych przy domu Pańskim. Przy odnawianiu i umacnianiu domu Pańskiego byli zajęci murarze i cieśle oraz kowale i brązownicy.    Robotnicy przystąpili do dzieła i dzięki pracy ich rąk odnawianie posuwało się naprzód. Naprawili zatem dom Boży według planu i wzmocnili go.    Kiedy to ukończyli, przynieśli resztę pieniędzy do króla i Jojady, za które sporządzono sprzęty dla domu Pańskiego: naczynia do służby Bożej i składania ofiar, czasze i inne naczynia złote i srebrne. Codziennie przez wszystkie dni Jojady składano całopalenia w domu Pańskim.    Potem zestarzał się Jojada i syty życia zmarł, mając lat sto trzydzieści.    Pochowali go w Mieście Dawidowym razem z królami, albowiem dobrze czynił w Izraelu i względem Boga, i względem Jego domu.    Po śmierci Jojady przybyli naczelnicy judzcy i oddali pokłon królowi. Król ich wtedy usłuchał.    Opuścili więc świątynię Pana, Boga swego, i zaczęli czcić aszery oraz posągi. Wskutek ich winy zapłonął gniew [Boży] nad Judą i nad Jerozolimą.    Posyłał więc [Pan] do nich proroków, aby ich nawrócili do Pana i napominali, oni jednak ich nie słuchali.    Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie wiedzie! Ponieważ opuściliście Pana, i On was opuści.    Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Pańskiej.    Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił jego syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: Oby Pan to widział i pomścił, i zażądał zdania z tego sprawy!    I oto jeszcze w ciągu tego roku wyruszyło przeciw niemu wojsko Aramu. Wkroczywszy do Judy i do Jerozolimy, wytracili z ludu wszystkich jego naczelników, a całą swą zdobycz wysłali do króla Damaszku.    Choć wojsko Aramu weszło z małą liczbą żołnierzy, Pan jednak oddał mu w ręce wielkie mnóstwo wojska, ponieważ mieszkańcy Judy opuścili Pana, Boga swych ojców. I tak wykonało ono wyrok na Joaszu.    Kiedy się od niego oddalili, pozostawiając go ciężko chorym, słudzy jego uknuli spisek przeciw niemu, aby pomścić krew syna kapłana Jojady. I zabili go na jego łóżku. Zmarł i został pochowany w Mieście Dawidowym, ale nie złożono go w grobach królewskich.    Spiskowcami przeciw niemu byli: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jozabad, syn Moabitki Szimrit.    O jego zaś synach, wielkości podatku i odbudowie domu Bożego napisano w Komentarzu do Księgi Królów. A syn jego, Amazjasz, został w jego miejsce królem. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible