Biblia Tysiąclecia - Ewangelia Łukasza - Kościół Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim

Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia^*

Ewangelia Łukasza

Autor:

Łukasz (ewangelista i autor Dziejów Apostolskich).

Czas:

Ok. 60 r. po Chr.

Miejsce:

Cezarea.

Cel:

Dostarczenie wierzącej osobie historycznych podstaw wiary w Jezusa Chrystusa.

Temat:

Jezus Chrystus, Jego dzieło i poselstwo zdarzeniem historii.

* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

1. Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2. tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. 3. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, 4. abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. 5. Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. 6. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. 7. Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś już posunęli się w latach. 8. Kiedy według wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, 9. jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł w udziale los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. 10. A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie ofiary kadzenia. 11. Wtedy ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. 12. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. 13. Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan. 14. Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu cieszyć się będzie z jego narodzin. 15. Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony zostanie Duchem Świętym. 16. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga; 17. on sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych – do rozwagi sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały. 18. Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo sam jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku. 19. Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem. I zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę radosną nowinę. 20. A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie. 21. Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. 22. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, zrozumieli więc, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy. 23. A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. 24. Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i kryła się [z tym] przez pięć miesięcy, mówiąc: 25. Tak uczynił mi Pan wówczas, kiedy wejrzał łaskawie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi. 26. W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27. do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28. Wszedłszy do Niej, [anioł] rzekł: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. 29. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. 30. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. 34. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? 35. Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. 37. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. 38. Na to rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Wtedy odszedł od Niej anioł. 39. W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [ziemi] Judy. 40. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? 44. Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45. Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana. 46. Wtedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana 47. i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 48. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, 49. gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię – 50. i miłosierdzie Jego z pokoleń na pokolenia dla tych, co się Go boją. 51. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich. 52. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 53. Głodnych syci dobrami, a bogaczy odprawia z niczym. 54. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje, 55. jak przyobiecał naszym ojcom Abrahamowi i jego potomstwu na wieki. 56. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. 57. Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. 58. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej tak wielkie miłosierdzie, cieszyli się z nią razem. 59. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. 60. Ale matka jego odpowiedziała: Nie, natomiast ma otrzymać imię Jan. 61. Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię. 62. Pytali więc na migi jego ojca, jak by chciał go nazwać. 63. On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I zdumieli się wszyscy. 64. A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga. 65. Wtedy strach padł na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. 66. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim. 67. Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc: 68. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i odkupił, 69. i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida: 70. jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków, 71. że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; 72. że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte przymierze – 73. na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego, 74. iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani, bez lęku służyć Mu będziemy 75. w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. 76. A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi; 77. Jego ludowi dasz poznać zbawienie, co się dokona przez odpuszczenie mu grzechów, 78. dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią nawiedzi nas Słońce Wschodzące z wysoka, 79. by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju. 80. Chłopiec zaś wzrastał i umacniał się na duchu, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny