Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Tysiąclecia*

Ewangelia Łukasza

Autor:
Łukasz (ewangelista i autor Dziejów Apostolskich).
Czas:
Ok. 60 r. po Chr.
Miejsce:
Cezarea.
Cel:
Dostarczenie wierzącej osobie historycznych podstaw wiary w Jezusa Chrystusa.
Temat:
Jezus Chrystus, Jego dzieło i poselstwo zdarzeniem historii.


* Opis księgi w pierwszej kolejności przygotowywany jest na bazie informacji z "Biblia Tysiąclecia". Jeżeli przekład nie zawiera takich informacji, to opis księgi redagowany jest na podstawie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1


  Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas,    tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.    Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu,    abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.    Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta.    Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich.    Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś już posunęli się w latach.    Kiedy według wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem,    jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł w udziale los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia.    A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie ofiary kadzenia.    Wtedy ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.    Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego.    Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.    Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu cieszyć się będzie z jego narodzin.    Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony zostanie Duchem Świętym.    Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga;    on sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych – do rozwagi sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały.    Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo sam jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku.    Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, stojący przed Bogiem. I zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę radosną nowinę.    A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie.    Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku.    Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, zrozumieli więc, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy.    A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu.    Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i kryła się [z tym] przez pięć miesięcy, mówiąc:    Tak uczynił mi Pan wówczas, kiedy wejrzał łaskawie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi.    W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,    do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.    Wszedłszy do Niej, [anioł] rzekł: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.    Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.    Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.    Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.    Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.    Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.    Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?    Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.    A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną.    Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.    Na to rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Wtedy odszedł od Niej anioł.    W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [ziemi] Judy.    Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.    Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.    Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.    A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?    Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.    Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana.    Wtedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana    i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.    Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,    gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię –    i miłosierdzie Jego z pokoleń na pokolenia dla tych, co się Go boją.    On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich.    Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.    Głodnych syci dobrami, a bogaczy odprawia z niczym.    Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje,    jak przyobiecał naszym ojcom Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.    Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.    Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna.    Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej tak wielkie miłosierdzie, cieszyli się z nią razem.    Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.    Ale matka jego odpowiedziała: Nie, natomiast ma otrzymać imię Jan.    Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię.    Pytali więc na migi jego ojca, jak by chciał go nazwać.    On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I zdumieli się wszyscy.    A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga.    Wtedy strach padł na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło.    A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim.    Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc:    Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i odkupił,    i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida:    jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków,    że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;    że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte przymierze –    na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego,    iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani, bez lęku służyć Mu będziemy    w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze.    A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;    Jego ludowi dasz poznać zbawienie, co się dokona przez odpuszczenie mu grzechów,    dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią nawiedzi nas Słońce Wschodzące z wysoka,    by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju.    Chłopiec zaś wzrastał i umacniał się na duchu, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible