Biblia Tysiąclecia - Ewangelia Marka :: Kościół Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim

Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia^*

Ewangelia Marka

Rozdział 15

1. Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cały Sanhedryn powzięli uchwałę. Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi. 2. Piłat zapytał Go: Czy ty jesteś Królem żydowskim? Odpowiedział mu: Tak, Ja nim jestem. 3. Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy. 4. Piłat ponownie Go zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy cię oskarżają. 5. Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił. 6. Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. 7. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy popełnili zabójstwo w czasie rozruchów. 8. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze dla nich czynił. 9. Piłat im odpowiedział: Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla żydowskiego? 10. Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. 11. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza. 12. Piłat ponownie ich zapytał: Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem żydowskim? 13. Odpowiedzieli mu krzykiem: Ukrzyżuj go! 14. Piłat odparł: A cóż złego uczynił? Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj go! 15. Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. 16. Żołnierze zaprowadzili Go do wnętrza pałacu, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. 17. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę. 18. I zaczęli Go pozdrawiać: Witaj, Królu żydowski! 19. Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając, oddawali Mu hołd. 20. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty. Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. 21. I niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który idąc z pola, [tamtędy] przechodził, przymusili, żeby niósł Jego krzyż. 22. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki. 23. Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. 24. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. 25. A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali. 26. Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: Król żydowski. 27. Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. 28. Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony. 29. Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: Ejże, ty, który burzysz przybytek i w trzy dni go odbudowujesz, 30. zejdź z krzyża i wybaw samego siebie! 31. Podobnie arcykapłani, drwiąc między sobą wraz z uczonymi w Piśmie, mówili: Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. 32. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy zobaczyli i uwierzyli. Lżyli Go także ci, którzy z Nim byli ukrzyżowani. 33. A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. 34. O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lema sabachthani, to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? 35. Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: Patrz, woła Eliasza. 36. Ktoś pobiegł i nasyciwszy gąbkę octem, umieścił na trzcinie i dawał Mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby go zdjąć [z krzyża]. 37. Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. 38. A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół. 39. Setnik zaś, który stał naprzeciw Niego, widząc, że w ten sposób wyzionął ducha, rzekł: Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym. 40. Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome. 41. One to, kiedy przebywał w Galilei, towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy. 42. Już pod wieczór, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, 43. przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 44. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i zapytał go, jak dawno umarł. 45. Upewniony przez setnika, wydał ciało Józefowi. 46. Ten zakupił płótna, zdjął Jezusa [z krzyża], owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. 47. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny