Dynamiczny
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 15

  Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a słowo, które obraża podnieca gniew.    Język mędrców zdobi wiedza, a usta głupców tryskają niedorzecznością.    Na każdym miejscu są oczy WIEKUISTEGO, spoglądają na złe i dobre.    Łagodność języka należy do drzewa Życia, a w nim przewrotność zadaje rany duchowi.    Głupiec gardzi napominaniem ojca, a kto zwraca uwagę na przestrogę – nabierze rozumu.    W domu sprawiedliwego jest wiele zapasów; a w dorobku niegodziwca panuje zamieszanie.    Usta mędrców rozsiewają wiedzę, a serce głupców – nieprawdę.    Ofiara niegodziwych jest ohydą dla WIEKUISTEGO, a modlitwa prawych Jego upodobaniem.    Droga niegodziwego jest ohydą dla WIEKUISTEGO, ale miłuje tego, co się ugania za sprawiedliwością.    Surowa kaźń spotyka tego, kto opuszcza prawdziwą drogę; kto nienawidzi napomnienia – musi zginąć.    Kraina Umarłych i zatracenie są otwarte przed WIEKUISTYM; o ileż bardziej ludzkie serca.    Szyderca nie lubi, by go napominano oraz nie bywa u mędrców.    Wesołe serce wypogadza oblicze, a w strapieniu serca i duch znękany.    Serce rozumnego szuka wiedzy, a oblicza kpiarzy karmią się głupotą.    Wszystkie dni biednego są smutne; ale kto jest właściwego usposobienia, ma ustawiczne wesele.    Lepsza odrobina w bojaźni WIEKUISTEGO, niż wielki skarb, a przy tym niepokój.    Lepsza porcja jarzyny i do tego miłość, niż utuczony byk, a przy tym nienawiść.    Zapalczywy człowiek wszczyna swary, a pobłażliwy uśmierza zwadę.    Droga opieszałego jest jak cierniowy płot, a ścieżka prawych jest równa.    Mądry syn jest pociechą ojca, a człek głupi lekceważy swą matkę.    Głupota jest radością bezmyślnego, a mąż rozważny idzie prostą drogą.    Gdzie brak narady, tam zamysły spełzają na niczym; ale ostoją się tam, gdzie dużo doradców.    Człowiek się cieszy z odpowiedzi swych ust; jak piękne jest słowo wypowiedziane we właściwym czasie.    Rozumnego prowadzi w górę ścieżka życia, by uniknął przepaści na nizinie.    WIEKUISTY zburzy dom pysznych, lecz utwierdzi granicę wdowy.    Ohydą dla WIEKUISTEGO są zamysły niecnego, a miłymi są dla Niego słowa czystych.    Kto jest chciwy nieprawych zysków, wtrąca w biedę swój dom; a będzie żył ten, kto nienawidzi łapówek.    Serce sprawiedliwego rozważa, co należy odpowiedzieć; lecz usta niegodziwych wylewają niecności.    WIEKUISTY dalekim jest od niegodziwych; ale słyszy modlitwę sprawiedliwego.    Jasne spojrzenie rozwesela serce, a pomyślna wieść orzeźwia członki.    Ucho, które słucha życiodajnego napomnienia – będzie przebywać pośród mędrców.    Kto porzuca przestrogę – lekceważy sam siebie; a kto słucha przygany – nabiera rozumu.    Bojaźń WIEKUISTEGO jest ćwiczeniem ku mądrości, a pokora wyprzedza sławę. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible