Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Królewska
(Królewskie trzecie (Królewskie I))

Rozdział 20

  A Benadad, król Syryjski, zebrał wszytko wojsko swe i trzydzieści i dwa króle z sobą, i konie, i wozy, a przyciągnąwszy walczył przeciw Samaryjej i obległ ją.    I wyprawiwszy posły do Achaba, króla Izraelskiego, do miasta,    rzekł: Tak mówi Benadad: Śrebro twoje i złoto twoje jest moje, a żony twoje i synowie twoi co nalepszy, moi są.    I odpowiedział król Izraelski: Według słowa twego, panie mój, królu, twójem jest ja i wszytko moje.    I wróciwszy się posłowie, rzekli: To mówi Benadad, który nas posłał do ciebie: Śrebro twoje i złoto twoje, i żony twoje, i syny twoje dasz mi.    Jutro tedy tejże godziny poślę sługi moje do ciebie i wyszperają dom twój, i domy sług twoich: i wszytko, co się podoba, wezmą w ręce swoje i pobiorą.    I zezwał król Izraelski wszytkich starszych ziemie, i rzekł: Przypatrzcie się a obaczcie, żeć się na nas zasadza, bo posłał do mnie po żony moje i syny, i po srebro, i złoto: i nie odmówiłem.    I rzekli wszyscy starszy i wszytek lud do niego: Nie słuchaj ani mu zezwalaj.    Odpowiedział tedy posłom Benadadowym: Powiedzcie panu memu, królowi: Wszytko, o coś posłał do mnie, sługi twego, z pierwu, uczynię: ale tej rzeczy uczynić nie mogę.    I wróciwszy się posłowie, odnieśli mu. Który odesłał i rzekł: To mi niech uczynią bogowie i to niech przyczynią, jeśli zstanie prochu Samaryjej garściam wszego ludu, który za mną idzie.    I odpowiedając król Izraelski, rzekł: Powiedźcie mu: Niech się nie chlubi przepasany równie jako odpasany.    I zstało się, gdy usłyszał Benadad to słowo, napijał się on i królowie w chłodnikach i rzekł sługom swoim: Obtoczcie miasto. I obtoczyli je.    A oto jeden prorok, przystąpiwszy do Achaba, króla Izraelskiego, rzekł mu: To mówi JAHWE: Zaiste widziałeś wszytkę tę zgraję zbytnią? Oto ja dam ją w rękę twoję dzisia: abyś wiedział, żem ja jest PAN!    I rzekł Achab: Przez kogo? I rzekł mu: To mówi JAHWE: Przez pacholęta Książąt Powiatowych. I rzekł: A któż zacznie bitwę? A on rzekł: Ty.    Przeliczył tedy pacholęta Książąt Powiatowych i nalazł poczet dwie ście trzydzieści i dwu. A po nich zliczył lud: wszytkich synów Izraelowych siedm tysięcy.    I wyszli w południe. A Benadad pił, pijany w chłodniku swym, i królów trzydzieści i dwa z nim, którzy mu byli na pomoc przyjachali.    I wyszły pacholęta Książąt powiatowych na pierwszym czele. Posłał tedy Benadad, którzy mu powiedzieli, rzekąc: Mężowie wyszli z Samaryjej.    A on rzekł: Chociaż o pokój idą, pojmajcie je żywo, chociaż aby się bili, żywo je pojmajcie.    Wyszły tedy pacholęta Książąt powiatowych, a inne wojsko ciągnęło za nimi.    I poraził każdy męża, który szedł przeciw jemu, i uciekli Syryjczykowie, a Izrael je gonił. Uciekł też Benadad, król Syryjski, na koniu, z jezdnymi swymi.    A król Izraelski wyszedszy pobił konie i wozy, i poraził Syryjczyki porażką wielką.    (A przyszedszy prorok do króla Izraelskiego, rzekł mu: Idź a zmocni się, a wiedz i obacz, co masz czynić, bo na drugi rok król Syryjski przyciągnie przeciwko tobie).    A słudzy króla Syryjskiego mówili mu: Bogowie górni są bogowie ich, dlatego nas zwyciężyli, ale lepiej, że z nimi walczyć będziem w polu, i pożyjemy ich.    Ty tedy uczyń to słowo: Odpraw każdego króla z wojska twego, a postanów hetmany miasto nich.    A napraw poczet żołnierzów, którzy polegli z twoich, i konie według koni pierwszych, i wozy według wozów, któreś przed tym miał, i stoczymy bitwę z nimi w polach, i ujźrzysz, że ich pożyjemy. Uwierzył radzie ich i uczynił tak.    Gdy tedy rok wyszedł, popisał Benadad Syryjczyki i przyciągnął do Afek, żeby walczył przeciw Izraelowi.    A synowie Izraelscy popisani są i nabrawszy żywności ciągnęli naprzeciw, i położyli się obozem przeciwko im jako dwie małe stadka kóz: a Syryjczykowie napełnili ziemię.    I przyszedszy jeden mąż Boży, rzekł do króla Izraelskiego: To mówi JAHWE: Iż mówili Syryjczykowie, Bogiem gór jest JAHWE, a nie jest Bogiem dolin: dam tę wszytkę zgraję wielką w rękę twoję, a poznacie, żem ja jest JAHWE.    I szykowali przez siedm dni ci i owi wojska przeciw sobie, a siódmego dnia stoczyli bitwę. I porazili synowie Izraelowi z Syryjczyków sto tysięcy pieszych jednego dnia.    A którzy pozostali, uciekli do Afeka w miasto i upadł mur na dwadzieścia siedm tysięcy ludzi, którzy byli zostali. A Benadad uciekszy, wszedł do miasta do komory, która była w komorze.    I rzekli mu słudzy jego: Otośmy słychali, że królowie domu Izraelskiego są miłosierni, a tak włóżmy wory na biodra nasze i powrózki na głowy nasze, wynidźmy do króla Izraelskiego: owa żywo zostawi dusze nasze.    Opasali worami biodra swe a powrózki włożyli na głowy swe i przyszli do króla Izraelskiego, i rzekli mu: Sługa twój Benadad, mówi: Niech żywie, proszę cię, dusza moja! A on rzekł: Jeśli jeszcze żyw, brat mój jest!    Co wzięli mężowie za dobry znak i prędko uchwycili słowo z ust jego, rzekli: Brat twój Benadad. I rzekł im: Idźcie a przywiedźcie go do mnie. Wyszedł tedy do niego Benadad, i wziął go na swój wóz.    Który rzekł mu: Miasta, które wziął ociec mój od ojca twego, wrócę, a poczyń sobie rynki w Damaszku, jako poczynił ociec mój w Samaryjej, a ja uczyniwszy przymierze, odjadę od ciebie. Uczynił tedy przymierze i wypuścił go.    Mąż tedy jeden z synów prorockich rzekł do towarzysza swego w mowie PANSKIEJ: Uderz mię! A on nie chciał uderzyć.    Któremu rzekł: Żeś nie chciał słuchać głosu PANSKIEGO, oto odejdziesz ode mnie i zabije cię lew. A gdy trochę odszedł od niego, nalazł go lew i zabił.    Ale i drugiego męża nalazszy, rzekł mu: Uderz mię! Który go uderzył i ranił.    Poszedł tedy prorok i zabieżał królowi na drodze, i odmienił oblicze i oczy swe posypaniem prochu.    A gdy król przemijał, wołał do króla i rzekł: Sługa twój wyszedł do bitwy wręcz. A gdy uciekł jeden mąż, przywiódł go ktoś do mnie i rzekł: Strzeż męża tego, którego jeśli się wymknie, dusza twoja będzie za duszę jego abo talent srebra odważysz.    A gdym się ja strwożony tam i sam obracał, z nagła zniknął. I rzekł król Izraelski do niego: Ten jest sąd twój, któryś sam wydał.    A on wnet otarł proch z oblicza swego i poznał go król Izraelski, że był z proroków.    Który rzekł do niego: To mówi JAHWE: Iżeś puścił męża godnego śmierci z ręki twej, będzie dusza twoja za duszę jego, a lud twój za lud jego.    Wrócił się tedy król Izraelski do domu swego, nie chcąc słuchać, i z furią przyjachał do Samaryjej. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible