Biblia Jakuba Wujka*

Księga Jeremiasza

Rozdział 52

  Synem dwudziestu i jednego roku był Sedecjasz, gdy począł królować, a jedenaście lat królował w Jeruzalem, a imię matki jego Amital, córka Jeremiaszowa z Lobna.    A czynił złe przed oczyma PANskiemi wedle wszytkiego, co był uczynił Joakim.    Bo zapalczywość PANska była na Jeruzalem i na Judę, aż je odrzucił od oblicza swego. I odstąpił Sedecjasz od króla Babilońskiego.    I zstało się roku dziewiątego królestwa jego, w dziesiątym miesiącu dnia dziesiątego, przyszedł Nabuchodonozor, król Babiloński, sam i wszytko wojsko jego na Jeruzalem, i obiegli je, i zbudowali przeciw jemu baszty wokoło.    I było miasto oblężone aż do jedenastego roku króla Sedecjasza.    A miesiąca czwartego, dziewiątego dnia miesiąca, zajął się głód w mieście i nie miał żywności lud ziemie.    I uczyniono dziurę do miasta, a wszyscy mężowie waleczni jego uciekli i wyszli z miasta w nocy drogą bramy, która jest między dwiema mury, a wiedzie do sadu królewskiego (bo Chaldejczycy oblegli byli miasto wokoło), i poszli drogą, która wiedzie ku puszczy.    Lecz wojsko Chaldejskie goniło króla i poimali Sedecjasza na puszczy, która jest u Jerycho, a wszyscy, co z nim byli, uciekli od niego.    A poimawszy króla, przywiedli go do króla Babilońskiego do Reblata, który jest w ziemi Emat, i mówił do niego sądy.    I pościnał król Babiloński syny Sedecjaszowe przed oczyma jego. Ale i wszytkie książęta Judzkie pozabijał w Reblata.    I oczy Sedecjaszowe wyłupił, i okował go w pęta, i zaprowadził go król Babiloński do Babilonu, i wsadził go do domu więzienia aż do dnia śmierci jego.    A w miesiącu piątym, dziesiątego dnia miesiąca, ten jest dziewiętnasty rok Nabuchodonozora, króla Babilońskiego, przyszedł Nabuzardan, hetman żołnierstwa, który stał przed królem Babilońskim w Jeruzalem.    I spalił dom PANski i dom królewski i wszytkie domy Jerozolimskie. I każdy dom wielki spalił ogniem.    I wszytek mur Jerozolimski wokoło rozwaliło wszytko wojsko Chaldejskie, które było z hetmanem.    Ubogie zaś ludzie i ostatek pospólstwa, które było pozostało w mieście, i zbiegi, którzy byli zbiegli do króla Babilońskiego, i inne z pospólstwa, zaprowadził Nabuzardan hetman.    A z ubogich ziemie zostawił Nabuzardan, hetman wojska, winiarze i oracze.    Słupy też miedziane, które były w domu Pańskim, i podstawki, i morze miedziane, które było w domu PANskim, połamali Chaldejczycy i zabrali wszytkę ich miedź do Babilonu.    I kotły, i panewki, i gęśle, i czasze, i możdżerzyki, i wszytko naczynie miedziane, którego do służby używano, pobrali.    I wiadra, i kadzidlnice, i konwie, i miednice, i świeczniki, i możdżerze, i kubki: ile złotych, złote, a ile srebrnych, srebrne, zabrał hetman wojska.    I dwa słupy, i morze jedno, i dwanaście wołów miedzianych, które były pod podstawkami, które był sprawił król Salomon w domu PANskim: nie było wagi miedzi wszego naczynia tego.    A z słupów, łokci ośmnaście było wzwyż słupa jednego, a sznur dwunaście łokiet opasował ji, a miąszość zasię jego na cztery palce, a wewnątrz dęty był.    I kapitella na obudwu miedziane - kapitellum jedno miało wzwyż pięć łokiet; i siatki, i jabłka granatowe na koronie wkoło, wszytko z miedzi. Także i na drugim słupie, i jabłka granatowe.    A było jabłek granatowych dziewięćdziesiąt i sześć wiszących, a wszytkich jabłek granatowych sto, siatkami obtoczonych.    I wziął hetman wojska Sarajasza, kapłana pirwszego, i Sofoniasza, kapłana wtórego, i trzech stróżów sieni.    A z miasta wziął rzezańca jednego, który był przełożony nad mężmi walecznymi; i siedmi mężów z onych, co patrzali na twarz królewską, którzy się w mieście naleźli, i pisarza przedniejszego żołnierzów, który próbował nowych rycerzów; i sześćdziesiąt mężów z ludu ziemskiego, którzy się naleźli w pośrzodku miasta.    I wziął je Nabuzardan, hetman wojska, i zawiódł je do króla Babilońskiego do Reblata.    I pozabijał je król Babiloński, i pomordował je w Reblata, w ziemi Emat. I przeniesion jest Juda z ziemie swojej.    Ten jest lud, który przeniósł Nabuchodonozor: roku siódmego, Żydów trzy tysiące dwudziestu i trzech;    roku ośmnastego Nabuchodonozora, z Jeruzalem dusz ośm set trzydzieści i dwie;    roku dwudziestego trzeciego Nabuchodonozora zaprowadził Nabuzardan hetman dusz Żydowskich siedm set czterdzieści i pięć: a tak wszytkich dusz cztery tysiące i sześć set.    I zstało się trzydziestego i siódmego roku zaprowadzenia Joachina, króla Judzkiego, dwunastego miesiąca, dwudziestego piątego dnia miesiąca, podniósł Ewilmerodach, król Babiloński, samegoż roku królestwa swego, głowę Joachina, króla Judzkiego, i wywiódł go z domu więzienia.    I mówił z nim dobra i postawił stolicę jego nad stolicami królów, którzy byli po nim w Babilonie.    I odmienił szaty więzienia jego. I jadał chleb przed nim zawżdy, po wszytkie dni żywota jego.    A strawa jego, strawa ustawiczna, dawana mu była od króla Babilońskiego, ustanowiona na każdy dzień, aż do dnia śmierci jego, po wszytkie dni żywota jego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible