Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Biblia Warszawska*

Księga Psalmów

Psalm 106

Niewdzięczność ludu - prośba o odpuszczenie
  Alleluja. Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!    Kto wysłowi potężne dzieła Pana, Kto ogłosi całą chwałę jego?    Błogosławieni, którzy strzegą prawa, W każdym czasie wykonują sprawiedliwość!    Pomnij o mnie, Panie, przez życzliwość dla ludu swego, Nawiedź mnie zbawieniem swoim,    Bym mógł oglądać szczęście wybrańców twoich, Radować się radością ludu twego, Chlubić się razem z dziedzictwem twoim!    Zgrzeszyliśmy jak ojcowie nasi, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.    Ojcowie nasi nie zważali na cuda twoje w Egipcie, Nie pamiętali wielkiej łaski twojej I buntowali się nad Morzem Czerwonym.    A jednak wybawił ich dla imienia swego, Aby okazać moc swoją.    Zgromił Morze Czerwone, tak że wyschło, I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.    Tak wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili, I wyzwolił ich z ręki wrogów.    Wody okryły ich ciemięzców, Ani jeden z nich się nie ostał.    Wtedy uwierzyli słowu jego, Śpiewali pieśni na jego chwałę.    Lecz szybko zapomnieli o jego czynach, Nie pokładali nadziei w radzie jego.    Dali upust pożądliwości na pustyni I kusili Boga na pustkowiu.    Wtedy dał im, czego żądali, Tyle, że aż chorowali z przesytu.    Gdy unieśli się zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, Przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu,    Rozwarła się ziemia i połknęła Datana, I pokryła zgraję Abirama.    Wybuchł też ogień przeciwko ich zgrai, Płomień strawił bezbożnych.    Uczynili cielca na Horebie I kłaniali się ulanemu posągowi,    Zamienili chwałę Boga swego Na obraz wołu jedzącego trawę.    Zapomnieli o Bogu, wybawicielu swoim, Który wielkich dzieł dokonał w Egipcie,    Cudów w krainie Chama, Rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.    Przeto byłby ich wygubił, jak zamyślał, Gdyby nie Mojżesz, wybraniec jego, Który stanął w wyłomie przed nim, Aby odwrócić gniew jego Tak, aby ich nie wytracił.    I wzgardzili ziemią rozkoszną, Nie uwierzyli słowu jego.    Szemrali w swoich namiotach, Nie słuchali głosu Pana.    Wtedy podniósł na nich rękę swoją, By ich wytracić na pustyni,    Aby potomstwo ich rozrzucić wśród narodów I rozproszyć ich po wszystkich ziemiach.    Przyłączyli się do Baal-Peora I jedli z ofiar składanych umarłym.    Rozgniewali go postępkami swymi, Dlatego spadła na nich plaga.    Wtedy wystąpił Pinchas i wkroczył, I plaga ustała.    Poczytano mu to za sprawiedliwość, Z pokolenia w pokolenie, na wieki.    Potem rozgniewali go u wód Meriba Tak, że Mojżesz cierpiał z ich powodu,    Bo rozgoryczyli ducha jego, I wypowiedział nierozważne słowa ustami swymi.    Nie wytępili ludów Tak, jak Pan im nakazał,    Ale zmieszali się z poganami I nauczyli się ich czynów.    Oddawali cześć ich bałwanom, Które stały się dla nich pułapką.    Ofiarowali demonom Synów swych i córki swoje.    Wylewali krew niewinną, Krew synów i córek swoich, Które ofiarowali bałwanom Kanaanu, I skalana była ziemia krwią.    Splugawili się czynami swoimi I cudzołożyli postępkami swymi.    Przeto Pan zapłonął gniewem na lud swój I obrzydził sobie dziedzictwo swoje.    Wydał ich w ręce narodów; I panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.    Gnębili ich wrogowie, Ujarzmiając ich swoją ręką.    Wiele razy ich wybawiał, Lecz oni buntowali się w zamysłach swoich I upadli przez winy swoje.    Lecz wejrzał na ich niedolę I wysłuchał ich wołania.    Przypomniał sobie o swym przymierzu z nimi I zlitował się według wielkiej łaski swojej.    Wzbudził dla nich miłosierdzie U wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.    Zbaw nas, Panie, Boże nasz, I zgromadź nas spośród narodów, Abyśmy dziękowali imieniu twemu świętemu I aby naszą chlubą było uwielbianie ciebie!    Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! Niech wszystek lud powie: Amen! Alleluja! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible