Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Gdańska*

Ewangelia Łukasza

Autor:
Łukasz (ewangelista i autor Dziejów Apostolskich).
Czas:
Ok. 60 r. po Chr.
Miejsce:
Cezarea.
Cel:
Dostarczenie wierzącej osobie historycznych podstaw wiary w Jezusa Chrystusa.
Temat:
Jezus Chrystus, Jego dzieło i poselstwo zdarzeniem historii.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Ponieważ wiele się ich podjęło sporządzić historyję o tych sprawach, o których my pewną wiadomość mamy;    Tak jako nam podali ci, którzy od początku sami widzieli, i sługami tego słowa byli;    Zdało się też i mnie, którym tego wszystkiego z początku pilnie doszedł, tobie to porządnie wypisać, zacny Teofilu!    Abyś poznał pewność tych rzeczy, których cię nauczono.    Był za dni Heroda, króla Judzkiego, kapłan niektóry, imieniem Zacharyjasz, z przemiany Abijaszowej, a żona jego była z córek Aaronowych, której imię było Elżbieta.    A byli oboje sprawiedliwymi przed obliczem Bożem, chodząc we wszystkich przykazaniach i usprawiedliwieniach Pańskich bez nagany.    I nie mieli potomstwa, przeto iż Elżbieta była niepłodna, a byli oboje podeszłymi w latach swoich.    Stało się tedy, gdy odprawiał urząd kapłański w porządku przemiany swojej przed Bogiem.    Że według zwyczaju urzędu kapłańskiego przypadł nań los, aby kadził, wszedłszy do kościoła Pańskiego.    A wszystko mnóstwo ludu było na dworze, modląc się w godzinę kadzenia.    Tedy mu się pokazał Anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza, na którym kadzono.    I zatrwożył się Zacharyjasz ujrzawszy go, a bojaźń przypadła nań.    I rzekł do niego Anioł: Nie bój się, Zacharyjaszu! boć jest wysłuchana modlitwa twoja, a Elżbieta, żona twoja, urodzi ci syna, i nazwiesz imię jego Jan,    Z którego będziesz miał radość i wesele, i wiele ich radować się będą z narodzenia jego.    Albowiem będzie wielkim przed obliczem Pańskiem; wina i napoju mocnego nie będzie pił, a Duchem Świętym będzie napełniony zaraz z żywota matki swojej.    A wielu z synów Izraelskich obróci ku Panu, Bogu ich.    Bo on pójdzie wprzód przed obliczem jego w duchu i w mocy Elijaszowej, aby obrócił serca ojców ku dzieciom, a odporne ku roztropności sprawiedliwych, aby sporządził Panu lud gotowy.    I rzekł Zacharyjasz do Anioła: Po czemże to poznam? bom ja jest stary, a żona moja podeszła w dniach swych.    A odpowiadając Anioł, rzekł mu: Jam jest Gabryjel, który stoję przed obliczem Bożem, a posłanym jest, abym mówił do ciebie, a iżbym ci to wesołe poselstwo odniósł.    A oto oniemiejesz, i nie będziesz mógł mówić aż do onego dnia, którego się to stanie, dlatego, żeś nie uwierzył słowom moim, które się wypełnią czasu swego.    A lud oczekiwał Zacharyjasza; i dziwowali się, że tak długo bawił w kościele.    A wyszedłszy nie mógł do nich mówić; i poznali, że widzenie widział w kościele; bo im przez znaki ukazywał, i został niemym.    I stało się, gdy się wypełniły dni posługiwania jego, odszedł do domu swego.    A po onych dniach poczęła Elżbieta, żona jego, i kryła się przez pięć miesięcy, mówiąc:    Iż mi tak Pan uczynił we dni, w które na mię wejrzał, aby odjął hańbę moję między ludźmi.    A w miesiącu szóstym posłany jest Anioł Gabryjel od Boga do miasta Galilejskiego, które zwano Nazaret,    Do Panny poślubionej mężowi, któremu imię było Józef, z domu Dawidowego, a imię Panny Maryja.    A wszedłszy Anioł do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską udarowana, Pan jest z tobą; błogosławionaś ty między niewiastami.    Ale ona ujrzawszy go, zatrwożyła się na słowa jego, i myślała, jakie by to było pozdrowienie.    I rzekł jej Anioł: Nie bój się, Maryjo! albowiem znalazłaś łaskę u Boga.    A oto poczniesz w żywocie i porodzisz syna, i nazwiesz imię jego Jezus.    Ten będzie wielki, a Synem Najwyższego będzie nazwany, i da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego;    I będzie królował nad domem Jakóbowym na wieki, a królestwu jego nie będzie końca.    Zatem Maryja rzekła do Anioła: Jakoż to będzie, gdyż ja męża nie znam?    A odpowiadając Anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zacieni cię; przetoż i to, co się z ciebie święte narodzi, nazwane będzie Synem Bożym.    A oto Elżbieta, pokrewna twoja, i ona poczęła syna w starości swojej, a ten miesiąc jest szósty onej, którą nazywano niepłodną.    Bo nie będzie niemożne u Boga żadne słowo.    I rzekła Maryja: Oto służebnica Pańska; niechże mi się stanie według słowa twego. I odszedł od niej Anioł.    Tedy wstawszy Maryja w onych dniach, poszła w górną krainę z kwapieniem do miasta Judzkiego.    A wszedłszy w dom Zacharyjaszowy, pozdrowiła Elżbietę.    I stało się, skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło niemowlątko w żywocie jej, i napełniona jest Elżbieta Duchem Świętym.    I zawołała głosem wielkim, i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twego!    A skądże mi to, iż przyszła matka Pana mego do mnie?    Albowiem jako doszedł głos pozdrowienia twego do uszów moich, podskoczyło od radości niemowlątko w żywocie moim.    A błogosławiona, która uwierzyła: Gdyż się wykonają te rzeczy, które jej są opowiedziane od Pana.    Tedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana;    I rozradował się duch mój w Bogu, zbawicielu moim,    Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej; albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.    Bo mi uczynił wielkie rzeczy ten, który mocny jest, i święte imię jego;    I którego miłosierdzie zostaje od narodu do narodu nad tymi, co się go boją.    Dokazał mocy ramieniem swojem, i rozproszył pyszne w myślach serca ich.    Ściągnął mocarze z stolic ich, a wywyższył uniżone.    Łaknące napełnił dobremi rzeczami, a bogacze rozpuścił próżne.    Przyjął Izraela, sługę swego, pamiętając na miłosierdzie swoje.    Jako mówił do ojców naszych, do Abrahama i nasienia jego na wieki.    I została z nią Maryja jakoby trzy miesiące; potem się wróciła do domu swego.    A Elżbiecie wypełnił się czas, aby porodziła, i porodziła syna.    A usłyszawszy sąsiedzi i pokrewni jej, iż Pan z nią uczynił wielkie miłosierdzie swoje, radowali się pospołu z nią.    I stało się, że ósmego dnia przyszli, aby obrzezali dzieciątko; i nazwali je imieniem ojca jego, Zacharyjaszem.    Ale odpowiadając matka jego rzekła: Nie tak; lecz nazwany będzie Janem.    I rzekli do niej: Żadnego nie masz w rodzinie twojej, co by go zwano tem imieniem.    I skinęli na ojca jego, jako by go chciał nazwać.    A on kazawszy sobie podać tabliczkę, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy.    A zarazem otworzyły się usta jego, i język jego, i mówił, wielbiąc Boga.    I przyszedł strach na wszystkie sąsiady ich, i po wszystkiej górnej krainie Judzkiej rozgłoszone są wszystkie te słowa.    Tedy wszyscy, którzy o tem słyszeli, składali to do serca swego, mówiąc: Cóż to wżdy za dziecię będzie? I była z nim ręka Pańska.    A Zacharyjasz, ojciec jego, napełniony będąc Duchem Świętym, prorokował mówiąc:    Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraelski, iż nawiedził i sprawił odkupienie ludowi swojemu;    I wystawił nam róg zbawienia w domu Dawida, sługi swego,    Tak jako mówił przez usta świętych proroków swoich, którzy byli od wieku:    Iż im miał dać wybawienie od nieprzyjaciół naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzili;    Aby uczynił miłosierdzie z ojcami naszymi, i wspomniał na przymierze swoje święte,    I na przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, że nam to dać miał,    Iżbyśmy mu bez bojaźni, z ręki nieprzyjaciół naszych będąc wybawieni, służyli;    W świętobliwości i w sprawiedliwości przed obliczem jego, po wszystkie dni żywota naszego.    A ty dzieciątko! Prorokiem Najwyższego nazwane będziesz; bo pójdziesz wprzód przed obliczem Pańskiem, abyś gotował drogi jego,    A iżbyś dał znajomość zbawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich.    Przez wnętrzności miłosierdzia Boga naszego, w których nawiedził nas Wschód z wysokości.    Aby się ukazał siedzącym w ciemności i w cieniu śmierci ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.    A ono dzieciątko rosło, i umacniało się w duchu, i było na pustyniach aż do onego dnia, którego się okazało przed Izraelem. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible