Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Kronik
(Paralipomenon pierwsze)

Rozdział 4

  Synowie Judowi: Fares, Hesron i Charmi, i Hur, i Sobal.    A Raja, syn Sobalów, zrodził Johata, z którego poszli Ahumai i Laad. Te rodzaje Sarati.    To też pokolenie Etam: Jezrahel i Jesema, i Jedebos. A imię siostry ich Asalelfuni.    A Fanuel, ociec Gedor, a Ezer, ociec Hosa, ci są synowie Hur, pierworodnego Efrata, ojca Betlejem.    Assur lepak, ociec Tekujej, miał dwie żenie, Halaa i Naara.    I urodziła mu Naara Oozama i Hefera, i Temani, i Ahastari: ci są synowie Naara.    A synowie Halajej: Seret, Isaar i Etnan.    Kos lepak zrodził Anoba i Soboba, i naród Aharehela, syna Arum.    Lecz Jabes był zacniejszy nad bracią swą, a matka jego dała mu imię Jabes, mówiąc: Iżem go w boleści porodziła.    I wzywał Jabes Boga Izraelskiego, mówiąc: Jeśli błogosławiąc błogosławić mi będziesz i rozszerzysz granice moje a ręka twoja będzie ze mną, a uczynisz, że mię złość nie potłumi. I dał Bóg, o co prosił.    A Kaleb, brat Sue, zrodził Machira, który był ojcem Eston.    Eston lepak zrodził Betrafa i Fesse, i Tehinna, ojca miasta Naas; ci są mężowie Recha.    A synowie Cenez: Otoniel i Saraja. Synowie Otonielowi: Hatat i Maonati.    Maonati zrodził Ofra. A Saraja zrodził Joaba, ojca Doliny rzemieslników: bo tam rzemieslnicy byli.    A synowie Kaleba, syna Jefone: Hir i Ela, i Naham. Synowie też Ele: Cenez.    A synowie Jaleleel: Zif i Zifa, Tiria, i Asrael.    A synowie Ezra: Jeter i Mered, i Efer, i Jalon: I urodziła Marią i Sammaja, i Jesba, ojca Estamo.    Żona też jego, Judaja, urodziła Jared, ojca Gedor, i Hebera, ojca Socho, i Ikutiela, ojca Zanoe. A to synowie Betiej, córki Faraonowej, którą był pojął Mered.    A synowie żony Odaje, siostry Nahama, ojca Ceila: Garmi i Estam, który był z Machary.    Synowie też Symonowi: Amnon i Rinna, syn Hanan, i Tilon. A synowie Jesi: Zohet i Benzohet.    Synowie Sele, syna Juda: Her, ociec Lechy, i Laada, ociec Maresy, i rodzaje domu robiących około bisioru w domu przysięgi.    I który zastanowił słońce, i mężowie Kłamstwa, i Bezpieczny, i Rozpalający, którzy byli książęty w Moab i którzy się wrócili do Lahem, a to słowa stare.    Ci są garncarze, mieszkający w sadziech i między płoty przy królu, około robót jego, i mieszkali tam.    Synowie Symeonowi: Namuel i Jamin, Jarib, Zara, Saul.    Sellum, syn jego, Mapsam, syn jego, Masma, syn jego.    Synowie Masma: Hamuel, syn jego, Zachur, syn jego, Semei, syn jego.    Synów Semei szesnaście, a córek sześć, ale bracia jego nie mieli synów wiele, a wszytek rodzaj nie mógł zrównać z liczbą synów Juda.    A mieszkali w Bersabee i Molada, i Hasarsual,    i w Bala, i w Asom, i w Tolad,    i w Batuel, i w Horma, i w Siceleg,    i w Betmarchabot, i w Hasarsusim, i w Betberai, i w Saarim. Te miasta ich aż do króla Dawida.    Wsi też ich: Etam i Aen, Remmon i Tochen, i Asan, miast pięć.    I wszytkie wioski ich około tych miast aż do Baal. To jest mieszkanie ich i rozdział osiadłości.    Mosobab też i Jemlech, i Josa, syn Amasjaszów;    i Joel, i Jehu, syn Josabiei, syna Saraje, syna Asiel,    i Elioenai, i Jakoba, i Isuhaja, i Asaja, i Adiel, i Ismiel, i Banaja.    Ziza też syn Sefeja, syna Allon, syna Idaja, syna Semri, syna Samaja.    Teć są mianowane książęta w rodziech ich, i w domu powinowactw swoich wielce się rozmnożyli.    I ruszyli się, aby weszli do Gador, aż na wschód słońca doliny, i żeby szukali paszej trzodam swoim.    I naleźli pasze obfite i barzo dobre i ziemię szeroką i spokojną, i rodzajną, w której pierwej mieszkali z rodu Cham.    Ci tedy przyszli, któreśmy mianowicie wyższej opisali, za czasu Ezechiasza, króla Judzkiego, i porazili namioty ich i obywatele, które tam naleźli, i wygładzili je aż do dnia dzisiejszego i mieszkali miasto nich, iż tamże barzo obfite pasze naleźli.    Z synów też Symeon szli na górę Seir mężów pięć set, mając książęta Faltiasza, i Naariasza, i Rafajasza, i Oziel, syny Jesi.    I wybili ostatki, które były mogły ujść z Amalekitów, i mieszkali tam miasto nich aż po dziś dzień. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible