Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

II Księga Samuela
(Królewskie drugie (Samuelowe II))

Autor:
Natan, Gad oraz inni autorzy i redaktorzy na przestrzeni wieków (na co może wskazywać 1Krn 29:29-30).
Czas:
(1) Opisywanych wydarzeń: ok. 1010-960 r. p. Chr., tj. od śmierci Saula do schyłku rządów Dawida; (2) mniejsze jednostki literackie mogą pochodzić z opisywanego okresu, o dalszych redakcjach świadczy np. 1Sm 27:6.
Miejsce:
Ziemia Izraela.
Cel:
Ukazanie Bożego działania w życiu i panowaniu Dawida.
Temat:
Działanie Boga w Izraelu za pośrednictwem Dawida.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  I zstało się potym, jako umarł Saul, że się Dawid wrócił od porażki Amaleka i mieszkał w Siceleg dwa dni.    A dnia trzeciego ukazał się człowiek idący z obozu Saulowego, rozdarszy odzienie a głowę prochem posypawszy; a gdy przyszedł do Dawida, padł na oblicze swoje i pokłonił się.    I rzekł do niego Dawid: Skąd idziesz? Który rzekł do niego: Uciekłem z obozu Izraelskiego.    I rzekł do niego Dawid: Co za słowo, które się stało: powiedz mi. Który rzekł: Uciekł lud z bitwy i wiele z ludu polegając pomarło, lecz i Saul i Jonatas, syn jego, zginęli.    I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu powiadał: Skąd wiesz, że umarł Saul i Jonatas, syn jego?    I rzekł młodzieniec, który mu powiadał: Z trafunku przyszedłem na górę Gelboe, a Saul tkwiał na oszczepie swoim, a wozy i jezdni przybliżali się kniemu.    I obejźrzawszy się nazad a ujźrzawszy mię, zawołał. Któremum, gdym odpowiedział: Owom ja,    rzekł mi: Ktoś ty? I rzekłem do niego: Jestem Amalekita.    I rzekł mi: Stań nade mną a zabij mię, bo mię zjęły ciężkości, iż jeszcze wszytka dusza moja we mnie jest.    A stojąc nad nim, zabiłem go, bom wiedział, że już żyw być nie mógł po upadku. I wziąłem koronę, która była na głowie jego, i manelle z ramienia jego, i przyniosłem tu do ciebie, pana mego.    Uchwyciwszy tedy Dawid szaty swoje rozdarł i wszyscy mężowie, którzy z nim byli    żałowali i płakali, i pościli aż do wieczora, dla Saula i dla Jonaty, syna jego, i dla ludu PANSKIEGO, i dla domu Izraelowego, że polegli mieczem.    I rzekł Dawid do młodzieńca, który mu był powiedział: Skądeś ty? Który odpowiedział: Syn człowieka przychodnia Amalecyty, jam jest.    I rzekł do niego Dawid: Czemuś się nie bał podnieść ręki twej, abyś zabił pomazańca PANSKIEGO?    I zawoławszy Dawid jednego z sług swoich, rzekł: Przystąpiwszy rzuć się nań: Który zabił go i umarł.    I rzekł do niego Dawid: Krew twoja na głowę twoję: bo usta twoje wyrzekły przeciw tobie, mówiąc: Jam zabił pomazańca Pańskiego.    Lamentował tedy Dawid lamentem takowym nad Saulem i nad Jonatą, synem jego,    (i przykazał, aby uczono syny Judzkie łuku, jako napisano w księgach sprawiedliwych). I rzekł: Uważ, Izraelu, za te, którzy pomarli na górach twoich zranieni!    Zacni twoi, o Izraelu, na górach są pobici! Jakoć polegli mocarze?    Nie powiadajcie w Get ani oznajmiajcie po ulicach Aszkalonu, aby się snadź nie radowały córki Filistyńskie, aby się nie weseliły córki nieobrzezańców.    Góry Gelboe! Ani rosa, ani deszcz niech nie padają na was, ani role niech nie będą pierwocin: bo tam porzucona jest tarcz mocarzów, tarcz Saulowa, jakoby nie był pomazany oliwą.    Ode krwie zabitych, od sadła mocarzów, strzała Jonaty nigdy się nazad nie wróciła i miecz Saulów nie wracał się próżno.    Saul i Jonatas, miłośni i przyjemni w żywocie swoim, w śmierci też nie są rozłączeni, prędszy niż orłowie, mocniejszy niżli lwi.    Córki Izraelskie, nad Saulem płaczcie, który was przyodziewał w karmazyn w rozkoszach, który dodawał ochędostwa złotego ubiorom waszym.    Jakoż polegli mocarze w bitwie? Jonatas na wyżynach twoich zabit?    Żal mi cię, bracie mój, Jonata, śliczny barzo, a przyjemniejszy nad miłość niewieścią. Jako matka miłuje jedynego syna swego, takem ja ciebie miłował!    Jako polegli mocarze a poginęła broń wojenna? 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible