Biblia Warszawska

Literacki

Ewangelia Mateusza

Rozdział 14

Śmierć Jana Chrzciciela

1. W tym czasie usłyszał tetrarcha Herod wieść o Jezusie. 2. I rzekł sługom swoim: To jest Jan Chrzciciel; on został wzbudzony z martwych i dlatego cudowne moce działają w nim. 3. Albowiem Herod pojmał Jana, zakuł w kajdany i wtrącił do więzienia dla Herodiady, żony Filipa, brata swego. 4. Bo Jan mówił mu: Nie wolno ci jej mieć. 5. I chciał go zabić, ale bał się ludu, gdyż mieli go za proroka. 6. A gdy obchodzono urodziny Heroda, córka Herodiady tańczyła przed gośćmi i spodobała się Herodowi. 7. Dlatego pod przysięgą obiecał dać jej to, czegokolwiek by zażądała. 8. A ona za namową matki swej rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela. 9. I zasmucił się król, ale ze względu na przysięgę i współbiesiadników kazał jej dać. 10. Posłał więc i kazał ściąć Jana w więzieniu. 11. I przyniesiono głowę jego na misie, i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją matce swojej. 12. I przyszli uczniowie jego, wzięli ciało i pogrzebali je, i poszedłszy, opowiedzieli Jezusowi.

Nakarmienie pięciu tysięcy

13. Gdy Jezus o tym usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce puste, na osobność. A kiedy o tym usłyszał lud, poszedł za nim z miast piechotą. 14. I wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i zlitował się nad nimi, i uzdrowił chorych spośród nich. 15. A gdy nastał wieczór, przystąpili do niego uczniowie jego i rzekli: Miejsce to jest puste, a godzina już późna; rozpuść więc ten lud, aby poszedł do wiosek i kupił sobie żywności. 16. A Jezus im rzekł: Nie trzeba, żeby odchodzili, dajcie wy im jeść. 17. Oni zaś mu powiedzieli: Mamy tutaj tylko pięć chlebów i dwie ryby. 18. A On rzekł: Przynieście mi je tutaj. 19. I rozkazał ludowi usiąść na trawie, wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, potem chleby łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi. 20. I jedli wszyscy, i byli nasyceni; i zebrali z pozostałych odrobin dwanaście pełnych koszów. 21. A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężów oprócz niewiast i dzieci.

Jezus chodzi po morzu

22. I zaraz wymógł na uczniach, że wsiedli do łodzi i pojechali przed nim na drugi brzeg, zanim rozpuści lud. 23. A gdy rozpuścił lud, wstąpił na górę, aby samemu się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam. 24. Tymczasem łódź miotana przez fale oddaliła się już od brzegu o wiele stadiów; wiatr bowiem był przeciwny. 25. A o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu. 26. Uczniowie zaś, widząc go idącego po morzu, zatrwożyli się i mówili, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. 27. Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, Ja jestem, nie bójcie się! 28. A Piotr, odpowiadając mu, rzekł: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie. 29. A On rzekł: Przyjdź. I Piotr, wyszedłszy z łodzi, szedł po wodzie i przyszedł do Jezusa. 30. A widząc wichurę, zląkł się i, gdy zaczął tonąć, zawołał, mówiąc: Panie, ratuj mnie. 31. A Jezus zaraz wyciągnął rękę, uchwycił go i rzekł mu: O małowierny, czemu zwątpiłeś? 32. A gdy weszli do łodzi, wiatr ustał. 33. A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.

Uzdrowienia w Genezaret

34. A gdy się przeprawili, przybyli do ziemi Genezaret. 35. I poznali go mężowie onej miejscowości, roznieśli wieść po całej owej okolicznej krainie, i przyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli, 36. I prosili go, aby się mogli dotknąć szaty jego; a którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible - www.ph4.org

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny