Biblia Jakuba Wujka*
Księga Wyjścia
Druga Księga Mojżeszowa
Exodus
(Exodus, to jest wtóre)
Rozdział 9
1. A JAHWE rzekł do Mojżesza: Wnidź do Faraona i mów do niego: To mówi JAHWE Bóg Hebrejczyków: Puść lud mój, aby mi ofiarował.
2. A jeśli się jeszcze wzbraniasz i zatrzymawasz je:
3. oto ręka moja będzie na pola twoje i na konie, i osły, i wielbłądy, i woły, i owce mór barzo ciężki.
4. I uczyni JAHWE dziwną rzecz między osiadłościami Izraelskimi i osiadłościami Egipskimi, że zgoła nic nie zginie z tego, co należy do synów Izraelowych.
5. I postanowił JAHWE czas, mówiąc: Jutro uczyni JAHWE słowo to na ziemi.
6. Uczynił tedy JAHWE słowo to nazajutrz. I pozdychało wszytko bydło Egipskie, a z bydła synów Izraelowych zgoła nic nie zginęło.
7. I posłał Farao, aby oglądano: i nie zdechło było nic z tego, co dzierżał Izrael. I ociężało serce Faraonowe, i nie puścił ludu.
8. I rzekł JAHWE do Mojżesza i Aarona: Weźmicie pełne garści popiołu z komina a niech je rozsypie Mojżesz ku niebu przed Faraonem.
9. I niechaj będzie proch na wszytkę ziemię Egipską: bo będą na ludziach i na bydlętach wrzody i pryszczele nadęte po wszytkiej ziemi Egipskiej.
10. I wzięli popiołu z komina, i stanęli przed Faraonem, i rozsypał ji Mojżesz ku niebu. I uczyniły się wrzody pryszczelów nadętych na ludziach i bydle.
11. I nie mogli czarownicy stać przed Mojżeszem dla wrzodów, które na nich były i na wszystkiej ziemi Egipskiej.
12. I zatwardził JAHWE serce Faraonowe, i nie usłuchał ich, jako mówił JAHWE do Mojżesza.
13. I rzekł JAHWE do Mojżesza: Rano powstań i stań przed Faraonem, i rzeczesz do niego: To mówi JAHWE Bóg Hebrejczyków: Puść lud mój, aby mi ofiarował.
14. Bo za tym razem puszczę wszytkie plagi moje na serce twoje i na sługi twoje, i na lud twój, abyś wiedział, że nie masz mnie podobnego na wszytkiej ziemi.
15. Teraz bowiem ściągnąwszy rękę skarzę cię i lud twój morem i zginiesz z ziemie.
16. I dlatego wystawiłem cię, abych pokazał nad tobą moc moję, a imię moje opowiedane było po wszytkiej ziemi.
17. Jeszcze trzymasz lud mój, a nie chcesz go wypuścić?
18. Oto ja jutro tejże godziny spuszczę grad barzo wielki, jaki nie był w Egipcie ode dnia, którego jest założon, aż do tego czasu.
19. A tak pośli już teraz a zbierz bydło twoje i wszytko, co masz na polu: bo ludzie i bydło, i wszytko, co się najdzie na polu, a nie będzie zgromadzono z pola, i spadnie grad na nie, pozdycha.
20. Kto się bał słowa PANSKIEGO z sług Faraonowych, kazał uciekać sługom swym i bydłu do domu.
21. A kto nie dbał na słowo PANSKIE, zostawił sługi swe i bydło na polu.
22. I rzekł JAHWE do Mojżesza: Wyciągni rękę twą ku niebu, że będzie grad po wszystkiej ziemi Egipskiej na ludzie i na bydło, i na wszystko ziele polne w ziemi Egipskiej.
23. I ściągnął Mojżesz laskę ku niebu, a JAHWE dał gromy i grad, i łyskawice biegające po ziemi: i spuścił JAHWE grad na ziemię Egipską.
24. A grad i ogień, pospołu zmieszane, padał i był tak wielki, jaki nigdy przedtym nie był widziany we wszystkiej ziemi Egipskiej, jako naród tamten staną).
25. I pobił grad we wszystkiej ziemi Egipskiej wszytko, co było na polu, od człowieka aż do bydlęcia, i wszelkie ziele polne pobił grad, i wszelkie drzewo krainy połamał.
26. Tylko w ziemi Gessen, gdzie byli synowie Izraelowi, grad nie padał.
27. I posłał Farao, i wezwał Mojżesza i Aarona, mówiąc do nich: Zgrzeszyłem i teraz: JAHWE sprawiedliwy, ja i lud mój - niezbożni.
28. Módlcie się do Pana, aby przestały gromy Boże i grad, żebym was puścił, abyście żadną miarą więcej tu nie mieszkali.
29. Rzekł Mojżesz: Gdy wynidę z miasta, podniosę ręce me do JAHWE i przestaną gromy, i gradu nie będzie: abyś wiedział, że PANSKA jest ziemia.
30. Aleć wiem, że i ty, i słudzy twoi jeszcze się nie boicie JAHWE Boga.
31. Len tedy i jęczmień narażony jest: przeto iż jęczmień był zielony, a len już główki wypuszczał.
32. Ale pszenica i żyto nie są naruszone, bo późne były.
33. I wyszedszy Mojżesz od Faraona z miasta wyciągnął ręce do JAHWE i przestały gromy i grad, i nie kropnął więcej deszcz na ziemię.
34. A widząc Farao, że przestał deszcz i grad, i gromy, przyczynił grzechu.
35. I ociężało serce jego i sług jego, i zatwardziało zbytnie, i nie puścił synów Izraelowych, jako przykazał JAHWE przez rękę Mojżeszową.
Prawa autorskie i szczegółowe informacje
Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.
* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible