Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Biblia Warszawska*

Księga Psalmów

Psalm 107

Pan wybawcą z wszelkiej niedoli
  Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!    Niech mówią odkupieni przez Pana, Ci, których wyzwolił z ręki nieprzyjaciela,    Których zebrał z ziem, ze wschodu i zachodu, Z północy i południa!    Błądzili po pustyni, po pustkowiu, Nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego.    Byli głodni i spragnieni, Dusza w nich omdlewała.    Wołali do Pana w niedoli swej, A On wybawił ich z utrapienia.    Poprowadził ich drogą prostą, Aby mogli dojść do miasta zamieszkałego.    Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za jego cuda dla synów ludzkich,    Napoił bowiem duszę pragnącego, A duszę głodnego napełnił dobrem!    Siedzieli w ciemności i mroku, Związani nędzą i żelazem,    Ponieważ sprzeciwili się słowom Bożym I pogardzili radą Najwyższego.    Serce ich upokorzył trudem; Słaniali się, a nikt nie pomógł.    I wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.    Wyprowadził ich z ciemności i z mroku, A więzy ich rozerwał.    Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!    Ponieważ skruszył bramy spiżowe I połamał zasuwy żelazne.    Chorowali z powodu swego występnego życia I cierpieli z powodu swych win.    Wszelki pokarm obrzydł im I bliscy już byli bram śmierci.    Wtedy wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.    Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć I wyratować ich od zagłady.    Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!    Niechaj składają ofiary dziękczynne, Niech z radością opowiadają o czynach jego!    Ci, którzy na statkach płynęli po morzu, Uprawiając handel na wielkich wodach,    Widzieli dzieła Pana I cuda jego na głębinach.    Rzekł, i zerwała się burza, Która spiętrzyła fale,    Wznosili się aż do nieba, Zapadali się w głębiny; Dusza ich truchlała w niebezpieczeństwie.    Zataczali się i chwiali jak pijani, A cała ich mądrość obróciła się wniwecz.    Wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.    Uciszył burzę, I uspokoiły się fale morskie.    Wtedy radowali się, że się uspokoiły, I zawiódł ich do upragnionej przystani.    Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!    Niechaj go wysławiają w zgromadzeniu ludu I niechaj go chwalą w radzie starszych!    Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w ziemię suchą.    Ziemię urodzajną w słoną i jałową Z powodu złości jej mieszkańców.    Pustynię zamienił w zbiorniki wód, A ziemię suchą w źródła wód.    Osadził tam głodnych I założyli miasto do zamieszkania.    Obsiali pola i zasadzili winnice, I zebrali obfity plon.    Błogosławił im i rozmnażali się bardzo, A bydła ich nie umniejszył.    Lecz zmaleli i zgnębieni byli Przez ucisk, nieszczęście i strapienie.    Wylał wzgardę na dostojników I sprawił, że błądzili po bezdrożnym pustkowiu,    Ale ubogiego podniósł z nędzy I rozmnożył rodzinę jego jak trzodę.    Widzą to prawi i cieszą się, A wszelkie bezprawie zamyka swe usta.    Kto jest mądry, niechaj się tego trzyma I rozważa łaskawość Pana! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible