Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Tysiąclecia*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 24

  Czemu Wszechmocny nie ustala terminów, a najbliżsi nie znają dni Jego?    Granice przesuwają [nieprawi], trzodę kradną i pasą,    osła zajmują sierotom i wołu wdowie zabierają w zastaw.    Ubogich usuwa się z drogi, biedni się wszyscy chowają    niby onagry na pustkowiu. Wychodzą, by szukać pracy, żywności szukają do wieczora, step nie da dzieciom pożywienia.    W polu koszą nocami, męczą się w winnicy bogacza,    nocują nago, bez odzienia, nie mają okrycia na mrozie,    gdy burza ich w górach zaskoczy, do skały bezdomni się tulą.    Sieroty odrywa się od piersi i w zastaw zdziera się suknię.    Nago chodzą, bez odzienia. Głodni dźwigają kłosy.    Wśród murów się męczą w południe, choć depczą tłocznie - spragnieni.    Jęcząc, umierają w mieście, dusza rannych woła o pomoc, a Bóg nie słyszy wołania.    Inni nie cierpią światła, dróg Jego nie chcą uznać, na Jego ścieżkach nie trwają.    O świcie wstaje morderca, zabija biedaka i nędzarza, a w nocy złodziejem się staje.    Pilnuje mroku wzrok cudzołożnika; mówi sobie: Mnie oko nie dojrzy, na twarz zasłonę nakłada.    W ciemnościach włamuje się do domów. Za dnia tacy się kryją, światła znać oni nie chcą.    Poranek dla nich jest ciemnym mrokiem, świadomi są bowiem przerażających ciemności.    Mkną prędko na wodnej powierzchni. Przeklęty ich dział na ziemi. W stronę winnic [nikt] nie skręca.    Susza, spiekota unoszą wodę ze śniegu, Szeol - grzesznika.    Wymaże go łono z pamięci, robak go połknie jak słodycz, nikt go już nawet nie wspomni. Nieprawość wycięta jak drzewo.    Gnębił niepłodną, bezdzietną, niedobrze się z wdową obchodził.    Ten, co swą siłą wspomagał mocarzy, powstaje, a [tamten] życia niepewny.    Oparcie mu dano, bezpieczny, a Jego oczy patrzą na ich drogi.    Na krótko się wynoszą - i nie ma ich. Zwalili się, jak wszystko uwiędli, ścięci jak wierzchołek kłosa.    Czy nie tak? Któż kłamstwo wykaże? Któż mowę moją zniweczy? 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible