Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Psalmów

Psalm 105

  Alleluja. Wyznawajcie JAHWE i wzywajcie imienia jego, opowiadajcie między pogany sprawy jego.    Śpiewajcie mu i grajcie mu, oznajmiajcie wszytkie dziwy jego.    Chlubcie się w imieniu świętym jego, niech się weseli serce szukających JAHWE.    Szukajcie JAHWE a bądźcie umocnieni, szukajcie oblicza jego zawsze.    Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił, na cuda jego i sądy ust jego.    Nasienie Abrahamowe, słudzy jego, synowie Jakobowi, wybrani jego.    On ci JAHWE Bóg nasz: po wszytkiej ziemi sądy jego.    Pamiętał wiecznie na testament swój, na słowo, które przykazał, na tysiąc narodów:    które postanowił z Abrahamem i na przysięgę swą z Izaakiem.    I postanowił ją Jakobowi za przykazanie a Izraelowi za testament wieczny,    mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, sznur dziedzictwa waszego.    Gdy byli w małej liczbie, barzo trocha i obywatele ich    i przechodzili od narodu do narodu i z królestwa do innego ludu,    nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi i pokarał dla nich króle:    Nie tykajcie pomazańców moich, a na proroki moje nie bądźcie złośliwemi.    I zawołał głodu na ziemię, i skruszył wszytko posilenie chleba.    Posłał przed nimi męża, za niewolnika przedan jest Jozef.    Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego,    aż przyszło słowo jego, mówienie PANSKIE zapaliło go.    Posłał król i rozwiązał go, pan ludu, i wypuścił go.    Postanowił go panem domu swego i książęciem wszytkiej dzierżawy swojej,    aby ćwiczył książęta jego jako siebie samego a starce jego mądrości nauczył.    I wszedł Izrael do Egiptu i Jakob był obywatelem w ziemi Cham.    I rozmnożył lud swój barzo i zmocnił ji nad nieprzyjacioły jego.    Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego i czynili zdrady nad sługami jego.    Posłał Mojżesza, sługę swego, Aarona, którego obrał.    Położył w nich słowa znaków swoich i cudów w ziemi Cham.    Puścił ciemności i zaćmił, i nie uprzykrzył słów swoich.    Obrócił wody ich w krew, a ryby ich pomorzył.    Zrodziła ziemia ich żaby, w pokojach królów ich.    Rozkazał i przyszła rozmaita mucha i mszyce we wszytkich granicach ich.    Uczynił dżdże ich gradem i ogień palący na ich ziemi.    I potłukł winnice ich i figi ich, i pokruszył drzewa w ich granicach.    Rzekł i przyszła szarańcza i chrząszcz, któremu nie było liczby,    i pojadł wszytkę trawę w ich ziemi, i pojadł wszytek owoc ziemie ich.    I pobił wszytkie pierworodne w ziemi ich, pierwiastki wszelkiej prace ich.    I wyprowadził je ze srebrem i złotem, a nie był między ich pokoleniem chory.    Radował się Egipt z wyszcia ich, bo był przyszedł na nie strach ich.    Rozciągnął obłok na okrycie ich, a ogień, aby im świecił w nocy.    Żądali i przyleciała przepiórka, i chlebem niebieskim nasycił je.    Rozszczepił opokę i wypłynęły wody, płynęły rzeki na suszy.    Abowiem pomniał na słowo święte swoje, które miał do Abrahama, sługi swego.    I wywiódł lud swój z weselem a wybrane swe z radością.    I dał im krainy poganów a roboty narodów posiedli,    aby przystrzegali usprawiedliwienia jego i o zakonie jego się badali. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible